Granicami Bieszczadów...

[coshoo]

W pierwszej połowie roku nie miałem zbyt wielu możliwości wyrwać się w górki powędrować więc jak tylko wpadło kilka dni wolnego to nastąpiła szybka decyzja, zakupy, plecak spakowany. Jest jeden duży minus tego pomysłu, jest LATO, najbardziej znienawidzona przeze mnie pora roku. No cóż nostalgia za górami bierze górę.

DZIEŃ 1:

Wyruszam następnego dnia z rana by być u celu ok godz 13.00. Zamierzam wędrować raczej z dala od bieszczadzkich "deptaków", nie lubię tłoku więc za miejsce startu wybrałem sobie Ustianową. W pierwszej kolejności idę obejrzeć cerkiew.



Chwila odpoczynku, przepakowanie gratów i czas wyruszyć dalej. Wspinam się na pasmo Żukowa.



Na grzbiecie całkiem przyjemne miejsce z ławeczkami, ładną trawką i widokiem. Kawałek zalewu:



Wyruszam dalej grzbietem. Początkowo droga jest brzydka, szeroka, rozjeżdżona przez sprzęt ale im dalej tym lepiej. Pojawiają się kolejne polanki widokowe:



Chwila odpoczynku:



Wykoszona polanka z amboną:



I kolejne widoczki w stronę wyższych Bieszczadów, niestety widoczność jest marna. Lato...



Po kilku godzinach marszu zalegam pod brzózkami w cieniu, błogie nicnierobienie i podziwianie widoków.



Niedługo przed zachodem stawiam swój domek:



Ostatnie widoczki tego dnia:



C.D.N.

[Jimi]

Świetne! Właśnie nigdy nie byłam na paśmie Żukowa a mam ochotę kiedyś je przejść -teraz po obejrzeniu zdjęć -jeszcze bardziej!

[don Enrico]

Ach ! gdzie te granice ? każdy je sobie wytycza sam
Pamiętam jak Stasiuvino brylował po Żukowie , ale nie wspominał że przekracza jakieś granice.\
Mówię o tym bo dla mnie Bieszczady rozciągają się dużo dalej na północ i sięgają po Birczę.
Wiem że żaden naukowo rozumujący człowiek tego nie przełknie, ale cóż - taka jest moja prywatna teoria

[Jimi]

Hihi nie wiem czy ja rozumuję naukowo czy nie ale dla mnie Bieszczady kończą się na Otrycie na północy (Otryt zaliczam do Bieszczadów). Polańczyk, Zalew Soliński itd to dla mnie nie są Bieszczady ale góry Sanocko Turczańskie. Kilka dni temu rozmawiałam z przewodnikiem o granicach -wspomniał on o granicy turystycznej (znacznie szerszej! która sięga aż do Krościenka) i topograficznej (węższej). Topograficzna granica Bieszczadów na północy zaczyna się poniżej pasma Otrytu. Otryt i Ostre to Przedgórze Bieszczadzkie. A Żuków to góry Sanocko Turczańskie. To jest oczywiście według podziału jakiegoś gościa -inny naukowiec może stwierdzić inaczej.

Pewnie, że granice to pojęcie względne i każdy może twierdzić po swojemu. Ostatnio w Wisłoku Wielkim spotkałam pod sklepem mieszkańca, gościa starszego, który mieszka tam od samego urodzenia i twierdzi, że mieszka w Bieszczadach ;-)

[tomas pablo]

Ach ! gdzie te granice ? każdy je sobie wytycza sam

też przychylam się do Twojej teorii ....
ale krew jasna mnie zalewa , jak dalecy, nizinni znajomi pytają się mnie '' co tam u ciebie w Bieszczadach ? ".....a mieszkam jakieś 12 km. na zachód od Jasła....

[coshoo]

Ach ! gdzie te granice ? każdy je sobie wytycza sam

Ależ mnie również mało obchodzą geograficzne granice wyznaczone przez kogoś tam :) Zatytułowałem "Granicami..." w sensie obrzeżami...

No ale mniejsza z tym jedziemy dalej z relacją.

DZIEŃ 2

Wstaję o świcie zerknąć czy może są jakieś ładne fotogeniczne widoczki. Szaro, pochmurno, pstrykam kilka fotek i idę dalej spać.



Przed 7.00 jestem już na nogach i schodzę do doliny Sokołowej Woli.



Jest pochmurno, można trochę odpocząć od słońca. Rzut okiem za siebie, na noclegową polankę.



W dolinie spotykam barakowóz, dwa ujadające brutusy budzą właściciela zapewne związanego z okolicznymi wypasami bydła, witam się i idę dalej. Dochodzę do cerkwiska. Ja ubrany na lekko w krótkich spodenkach, chaszcze po pachy więc daruję sobie buszowanie. Jedna fotka z daleka na krzyż. Trzeba tu wrócić o normalnej porze roku...



Chwila odpoczynku przy potoku...



Opuszczone budynki...



Mijam Czarną i kieruję się wyznakowaną ścieżką ma Moklik.



Wygląda na to że kilkadziesiąt km kwadratowych gór, łąk i potoków ma na własność jakiś magnat bo co chwila widzimy groźne ostrzeżenie:



Ups, złamałem zakaz ponieważ zszedłem ze ścieżki porobić zdjęcia...



W końcu dochodzę do sławnej skałki w Rosolinie.



Dobrze zrzucić plecak i zanurzyć kopyta i nie tylko w zimnej wodzie. Cisza spokój i szum potoku.
Czas na dalszą drogę. Łąki Rosolina...



Jeszcze dwa brody, chwila drogi szutrowej i docieram do Polany. Popas kulinarno-piwny. Pogoda powoli się poprawia, chmurki coraz rzadsze, słoneczko gdzieniegdzie. Docieram do dawnej cerkwi.



Dalszy kierunek: Otryt. Idę Wańka Działem, dosyć monotonna droga szutrowa. Tu krówka, tam wypał drewna...





Jest gorąco, wilgoć w butelkach maleje w oczach. Liczę na pewne źródełko niedaleko przełęczy. Źródełko jest ale dwie butelki napełniałem chyba ze 30 min :)
W końcu docieram na grzbiet. Kierunek zachód, na bezznakową część Otrytu. Na wypatrzonej polance zarządzam koniec drogi na dzisiaj. polanka jest wypasiona, skoszona trawka, wykarczowane, czyżby panowie myśliwi przygotowali sobie pole do strzału...

Maluśki grzybek:



Biwak na polance z widokiem na Hnatowe Berdo...



C.D.N.

[długi]

C.D.N. ..
Liczę na to... i czekam z niecierpliwością

[tomas pablo]

trasa b. fajna ! ...oj, dawno nie byłem w Rosolinie , ciekawi mnie Twój Otryt - którędy i jak ? ...czekam więc cierpliwie niecierpliwie

[don Enrico]

Jak dla mnie to te "obrzeża" bywają ciekawsze niż środek.
To tu można odnaleźć to, coś co misie lubią najbardziej, dlatego z zainteresowaniem i niecierpliwością czytam kolejne kroki Twojej relacji.

[white_coffee]

Oj, jestem pod wrażeniem Twojej wyprawy i zdjęć z jej trasy. Grzybek wystarczy chyba na zupę dla kilku osób. Czy to samotna wędrówka? Wierzę, że i my kiedyś doświadczymy na własnej skórze wędrówki "obrzeżami".