Rosińscy w Bieszczadach

[Recon]

Niech więc to będzie "radosna" twórczość forumowicza, podparta oczywiście jakimś(!) dowodem, w poszukiwaniu Rosińskich na ziemi sanockiej ewentualnie na Podkarpaciu.
Jeśli Rosińscy osiedlili się około XVI wieku w Bieszczadach (Podkarpacie) to musieli być z rodu rycerskiego, mieć nadany herb i królewskie nadanie ziemi.
Od tego wyszedłem, tutaj http://www.rycerstwopodkarpacia.repu...icz/rozdz7.htm ich nie znalazłem, ale tutaj http://ostropolscy.pl/index.php?link=osadnictwo pod pozycją 531 już widnieją.
Andrzej Potocki w swej książce "Bieszczadzkie losy" cygan.ucoz.ru/bojky/Andrzej_Potocki.doc na stronie 28 napisał "W 1607 r. beskidnicy napadli na dwór Rosińskich w Teleśnicy." a w w „Regestrze złoczyńców grodu sanockiego" pod datą 1607 rok jest napisane, że miejscowy pop Jurko, jego syn Iwan, sługa, Żyd Feitek z Czertyżnego oraz zorganizowana przez nich banda tołhajów, napadła na dwór Rosińskich w Teleśnicy.
Jak macie coś więcej to proszę dodać.

A tutaj trochę trochę informacji odnośnie historii własności Sokola i pałacyku... ze strony http://www.bieszczadzki.pl/?powstani...-memoriam.,990
Tak przy okazji tutaj wpadła mi tutaj informacja o mężu pani Grandysowej i jej ojcu Anzelmie Niesiołowskim, ostatniej właścicielce pałacu i Sokola (można sobie tworzyć wstecz historię własności):

Ignacy Andrzej Radwan Brandys - urodzony w Zakrzewiu koło Tarnowa, w powstaniu uczestniczył wraz z bratem. Po upadku powstania prowadził przedsiębiorstwo budowy mostów wykonując prace na budowie kolei łupkowskiej. W 1870 roku ożenił się z właścicielką Sokolego/ wieś pod wodami
Zalewu Solińskiego/ Aleksandrą Niesiołowską bardzo zasłużoną w niesieniu pomocy dla powstańców. W jej dworze znalazło schronienie wielu uczestników powstania min. Starża –Strynowski - kapitan wojsk rosyjskich walczący po stronie powstańców.l

I jeszcze jedna informacja... Anzelm Niesiołowski ur.1802 właściciel majątku Sokole i Teleśnica Sanna, ojciec wymienionej wyżej Aleksandry, z powodu podeszłego już wieku nie wziął udziału w powstaniu jednak udzielał pomocy powstańcom. W bitwie pod Hutą Różaniecką na Sokalszczyźnie zginął jego syn Władysław, utalentowany malarz.

[Recon]

I jeszcze trochę o Sokole...

W XVIII w należało Sokole łącznie ze sąsiednią Teleśnicą Sanną do Niesiołowskich Dolina górnego Sanu począwszy od Dwernika aż do Sanoka należy do jednych z najpiękniejszych i najbardziej malowniczych odcinków Polski niestety tak mało dotychczas znanych Dziś niestety wspomniane w tym fantastycznym opisie reklamowym miejsca kapielowe stary park i pałac oraz urocze progi skalne z plażą i zakolem Sanu znajdują się na dnie Jeziora solińskiego Ocalał jedynie stary zanikający cmentarz nad jego brzegiem a o położeniu części dawnej wsi w dolinie potoku spadającego do Sanu przypominają wchłonięte przez las samotne kępy drzew owocowych oraz pojedyncze okazy omszałych wielkich lip jesionów i dębów przy dawnej drodze Urok zdziczałej wtórnie doliny sokoleckiej nad zatoka Victoriniego jest niepowtarzalny i okryty tajemnicą O bogatej przeszłości okrytej dziś mgłą zapomnienia nieco informacji dostarczają nam zachowane źródła historyczne Najważniejsze epizody z przeszłości Nazwa osady kojarzy się z sokołami które ongiś występowały w tej okolicy Z upływem lat zmieniała się od Sokolya 1526 Sokole Sokoleie 1580 Sokolie 1589 1526 r wieś była własnością szlachecką w sobieńskich dobrach Kmitów w historycznej ziemi sanockiej 1580 r w dobrach pozostałych po Piotrze Kmicie i jego żonie Barbarze wieś wymieniana jest wraz z Teleśnicą Sanową 1589 r w Sokolem uprawiano 6 i ½ łana ziemi mieszkało też 2 komorników bez bydła 1672 r po najeździe Tatarów we wsi należącej wówczas do Stadnickich z Leska ocalało tylko 5 zabudowań wieś bowiem ordyńcy spalili a jej mieszkańców uprowadzili w jasyr XIX w właścicielami dóbr Sokole i Teleśnica Sanna byli Józefa z Truskolaskich i Anzelm Niesiołowski 14 VI 1802 r 23 I 1870 r Policja austriacka odnotowała go jako jednego z organizatorów pomocy dla powstania styczniowego Spoczywa na cmentarzu przykościelnym w Jasieniu Władysław Niesiołowski syn Anzelma i Józefy z Truskolaskich był wybitnie utalentowanym malarzem Po ukończeniu gimnazjum w Tarnopolu studiował malarstwo we Włoszech Na wieść o wybuchu powstania styczniowego przerwał studia wrócił do domu rodzinnego a następnie wyruszył z grupą ochotników do powstania i walczył pod dowództwem Czachowskiego W czasie potyczki w lasku dębowym pomiędzy Hutą Krzeszowską a Hutą Różaniecką w ziemi sokalskiej został śmiertelnie ranny odłamkiem szrapnela Jego nazwisko widnieje na pomniku pod Hutą Różaniecką postawionym przez Polaków z Sokalszczyzny na mogile poległych powstańców Pozostało po nim wiele cennych obrazów m in uważany za najcenniejszy Powrót żniwiarzy włoskich do domu 1816 r według danych wojskowego spisu konskrypcyjnego sporządzonego dla potrzeb armii austriackiej we wsi było 35 domów w których mieszkało 66 rodzin Na 30 chłopów poborowych do służby wojskowej 26 było całkiem niezdolnych 1 mniej użyteczny 1 ogrodnik Żadnej osoby ze wsi nie powołano wówczas do służby wojskowej Na ogólną liczbę 229 mieszkańców było 108 kobiet i dziewcząt 52 mężczyzn żonatych 69 mężczyzn nieżonatych lub wdowców 12 chłopców w wieku 15 17 lat 51 chłopców w wieku do 14 lat Podczas spisu 1 osoba nieobecna znajdowała się w cyrkule leskim 3 poza granicami cyrkułu Z inwentarza żywego odnotowano tylko 20 wołów 35 krów zupełny brak owiec i koni Prawdopodobnie wojny napoleońskie spowodowały ich zabranie dla potrzeb armii 1865 r po upadku powstania styczniowego Aleksandra Niesiołowska córka Józefy z Truskolaskich i Anzelma Niesiołowskiego właścicielka wsi Sokole uczestniczyła w organizowaniu pomocy dla ukrywających się w Bieszczadach powstańców Jej syn Józef tak opisuje zaangażowanie swojej matki Jednym z pierwszych którzy zbiegli aż do Sokolego po powstaniu styczniowym był kapitan wojsk rosyjskich Starża Stroynowski właściciel dóbr Targowica na Podolu powstaniec polski z 1863 r Z polecenia władz rosyjskich ścigany przez władze austriackie krył się po piwnicach i kominach dworów galicyjskich Panna Aleksandra Niesiołowska wówczas ze swymi siostrami w sekrecie przed służbą wykopała dla Stroynowskiego kryjówkę pod piwnicami dworu sokoleckiego aby ukryć go przez kilka tygodni przed okiem mandatariusza W roku 1870 wyszła za mąż za weterana powstania styczniowego inżyniera Ignacego Andrzeja Radwana Brandysa 16 X 1839 10 XII 1871 syna Jana Kantego Brandysa i Anny z Cholewów Sawickiej Urodzony w Zakrzewiu w Tarnowskiem kształcił się w Wojniczu Tarnowie Krakowie i Wiedniu gdzie zdobył tytuł inżyniera budowy dróg i mostów Na wieść o wybuchu powstania styczniowego w wieku 24 lat wyruszył z ochotnikami do Królestwa zaopatrzony w broń przez stryjenkę Vichtową Po upadku powstania wrócił do Galicji i prowadził własną firmę budowy mostów znajdując zatrudnienie m in przy budowie mostów na trasie kolei łupkowskiej prowadzonej do twierdzy Przemyśl Mieszkał wówczas w Ustrzykach Dolnych i w 1870 r ożenił się Aleksandrą Niesiołowską z Sokolego Nie cieszył się długo szczęściem rodzinnym Zarażony tyfusem zmarł w Sokolem 10 grudnia 1870 r i pochowany został na cmentarzu przykościelnym w Jasieniu gdzie do dziś
http://bieszczady24.pl/pl/0,12/12/miejscowosci:58 (2012-11-06)

[Recon]

I można się spytać... a kim była żona Anzelma Niesiołowskiego?

http://truskolascy.info/truskolascy-na-ziemi-sanockiej


9. Antoni Truskolaski (1750 - 1830)
żonaty z Magdaleną Krajewską z Krajewa h. Jasieńczyk.
Ich ślub odbył się w 1766 r. na słynnym wówczas zjeździe szlachty w Dubiecku "książę Biskup pragnął przed odjazdem afekt swój wyświecić i względem miłej Braci wdzięcznie się polecić" (Trzecieski Jan). Spis gości ułożył W. Pol w zabawnym wierszu (Trzecieski, str. 54), w którym pisze m. innymi "o Panach Truskolaskich".
Magdalena Truskolaska z Krajewskich dożyła późnej starości, była żywą kroniką końca XVIII w. Dwór w Płonnej Antoniego i Magdaleny z Krajewskich był znany z zamożności i cieszył się opinią domu otwartego (Trzecieski, str. 108, 109).
Magdalena Truskolaska była córką Karola Krajewskiego, własciciela Tyrawy Wołskiej i Kitajgrodzkiej
Antoni i Magdalena z Krajewskich zostawili córki:
- Katarzynę za Franciszka Truskolaskiego, syna Onufrego
- Józefę za Anzelma Niesiołowskiego
- Helenę
oraz synów Leonarda?, Franciszka i Jana.
Leonard pozostał w Płonnej i linia ta skończyła się na Włodzimierzu, marszałku sanockim i pośle na sejm krajowy i do austriackiego parlamentu (patrz Trzecieski).
Drugi syn Antoniego Franciszek Truskolaski urodzony w 1797 r. ożeniony z Faustyną Żurawską córka Rafałą i Joanny Biberstein.

[Szkutawy]

... tu jest kilka druków archiwizujących niektóre wydarzenia ... trochę to wprowadza porządku i łatwości w późniejszym odszukaniu...
... Recon ... będzie Ci łatwiej i na pewno za parę lat szybciej...http://drive.google.com/folderview?i...=docslist_api#

[Kapelusznik]

Jesteście niesamowici.... Obiecuję ze zdjęcie będzie. Co do moich poczynań na forum to nie wiem skąd wnosisz Asiu ale z ręką na sercu to mój debiut :)

[Recon]

... tu jest kilka druków archiwizujących niektóre wydarzenia ... trochę to wprowadza porządku i łatwości w późniejszym odszukaniu...
... Recon ... będzie Ci łatwiej i na pewno za parę lat szybciej...http://drive.google.com/folderview?i...=docslist_api#

Ale z Ciebie jajcarz... gdy przeczytałem zawartość to nawet na połowę pytań o sobie bym nie odpowiedział.

Daję spokój z tym kopaniem w temacie... dla Kapelusznika trzeba trochę zostawić

Jeszcze jedna uwaga dotycząca tego tematu jako przykładu... mała wioska w Bieszczadach, której nie ma już na mapach, w dodatku jest zatopiona a jednak ile jeszcze można wydobyć informacji z netu i zachowanych publikacji o niej samej i zamieszkujących ją dawniej ludziach. Hmmmmm... a gdyby tak jeszcze wypełnić i wysłać to co pokazałeś w linku?

[Marcowy]

Internety internetami, ale czasem trzeba się ruszyć sprzed monitora Choćby do Archiwum Państwowego w Rzeszowie czy oddziału w Sanoku. W Polszcze zdigitalizowanych jest bodaj kilka procent zasobów archiwalnych, po resztę trzeba się pofatygować osobiście i odsiedzieć swoje w czytelniach. Nie ma letko... Tytułem inspiracji: numer 1 i numer 2

[Szkutawy]

... Recon.. ja nie mówię, żeby wysyłać i nie żartuję.... to trochę porządkuje własne zasoby... jak chcesz wszystko zapamiętać po paru latach "kopania"?.. podobnych druków jest mnóstwo... nie że ze wszystkich trzeba korzystać i nie wszystkie wypełniać....moje zdanie w tym temacie jest takie, że nie ma tu miejsca na chaos, bo po prostu niewiele się osiągnie.... tak jak pisze Tomek....czas, czas i jeszcze raz czas, którego jest coraz mniej....

[asia999]

Co do moich poczynań na forum to nie wiem skąd wnosisz Asiu ale z ręką na sercu to mój debiut :)

Witaj więc na forum :)) i nie poprzestań na debiucie :))

Internety internetami, ale czasem trzeba się ruszyć sprzed monitora (...) trzeba się pofatygować osobiście i odsiedzieć swoje w czytelniach. Nie ma letko...

...moje zdanie w tym temacie jest takie, że nie ma tu miejsca na chaos, bo po prostu niewiele się osiągnie.... tak jak pisze Tomek....czas, czas i jeszcze raz czas, którego jest coraz mniej....

Przyznam, nie za bardzo wiem o co Wam chodzi. Przecież NIKT tu nie twierdzi, że internet wyczerpuje temat. Wręcz przeciwnie. Ja na pewno - a myślę, że Recon również - za najbardziej wiarygodne również uznaję teksty jak najbardziej źródłowe. Ale za wartościowe uznaję również WSZELKIE informacje zamieszczone np w internecie w tematach dot. historii miejsc i ludzi. Jeśli jest w internecie zamieszczony dokument, opracowanie itp, w których podane są pewne informacje, często z podaniem źródła to nie podejrzewam z góry, że ktoś celowo wymyśla sobie nieprawdziwe daty i zdarzenia dot. niewielkiej wsi w Bieszczadach. Za równie wartościowe jak wszelkie dokumenty uznaję również wspomnienia ludzi. Często właśnie przekaz ludzki wypełnia prawdziwą treścią spisane suche daty. Więcej dowiem się z rozmowy na cmentarzu z ludźmi, którzy pamiętają tych co tam leżą niż z tabliczek nagrobkowych albo zapisów w księgach. Do czytelni w sprawie Rosińskich i Roińskich na pewno nie pójdę bo mi się nie chce i aż tak mnie temat nie interesuje ale mam nadzieję, że temat się Kapelusznikowi dzięki naszej tu pomocy nieco rozjaśnił i znalazł punkty zaczepienia w tej historii (wielowątkowej), w oparciu o które - jeśli zechce - może drążyć temat dalej. :)) Może część z tego co tu zamieściliśmy okaże się rzeczywiście przekłamaniem, a może nie.

...ale idąc Waszym tokiem myślenia, jeśli Kapelusznik zapytałby, w którym roku miała miejsce bitwa pod Grunwaldem nie mogłabym napisać, że miała miejsce w 1410 r. jeśli nie przeczytałabym w oryginale Kroniki konfliktu

Pozdrawiam. :))

[Szkutawy]

... no tak...o bitwie którą wspominasz uczą już dzieci, a o Rosińskich jakoś nie... i to jest jeden z głównych powodów do głębszego sprawdzenia informacji... nie zakładam, że informacje są błędne, a przekazy ustne bezwartościowe, ale to może wytyczać kierunek... powtarzam się już... z resztą wielokrotnie...to tylko moje spojrzenie i nie koniecznie trzeba się z nim zgadzać......