Sześć dni i trzy pasma górskie: Mały Retezat, Godeanu i Tarcu

[sir Bazyl]

Sir Bazyl będzie już teraz tak pędził z relacją, że dla mnie pewnie miejsca zabraknie...

Szyderca

...
Tylko trzy osoby podjęły próbę zdominowania Ciebie, przejęcia prowadzenia i narzucania tempa marszu, jednak zaraz zostały skarcone i doprowadzone na wskazane przez Ciebie miejsce w szyku. Bartolomeo nie podjął próby przejęcia władzy nad grupą, gdyż jako naczelny fotograf wyprawy, zajęty był uwiecznianiem ukazujących się nam panoram. Dzięki czemu, teraz mogę nacieszy ponownie swoje oczy, pięknem tamtych gór. Natomiast Sir Bazyl gnał, jakby owe góry zaraz ktoś miał mu zabrać a on nie zdążyłby ich nawet zobaczyć a co dopiero uwiecznić na fotografii. ...

Nie skarcone, jeno delikatnie zwróciłem im uwagę, że to nie bieg rzeźnika! Zdjęcia, które później zamieszczę będą jednoznacznie wskazywać, iż nie mogłem ich zrobić znajdując się na prowadzeniu. Widzę, że demokracji się zachciewa – nie ze mną te numery. Co prawda grupa była niewielka ale i tak momentami ciężko było ją ogarnąć. Na przykład drugiego popołudnia, gdy już wszystkie butelki zostały osuszone należało poszukać wody i jakiegoś w miarę płaskiego miejsca na nocleg. Poprosiłem więc, byśmy trzymali się prawej strony i szli wzdłuż górnej granicy kosodrzewiny gdyż na ścieżce biegnącej szczytami wody się nie spodziewałem a poniżej od czasu do czasu pojawiały się jakieś mniejsze lub większe jary. No i ruszyliśmy w prawo w dół do linii kosówki, jak się po chwili okazało we dwóch: bartolomeo i ja . Reszta grupy pocięła dalej szlakiem biegnącym grzbietem. Za bardzo by mi to nie przeszkadzało, ale akurat tego popołudnia przez grzbiety wędrowały chmurzyska i co chwilę to znikali z pola widzenia to się pojawiali, nie było widać dobrze dalszego przebiegu grani i mogło okazać się, że po pewnym czasie nasze drogi całkiem się rozejdą i stracimy się z pola widzenia. W końcu zareagowali na nawoływania i machanie rękami i na szczęcie postanowili dołączyć do nas. Jak pewnie wszyscy wiedzą, prawa ręka to jest ta, jak się leży na brzuchu to od ściany, ale żeby na przyszłość nie było nieporozumień, ogłosiłem krótkie szkolenie podniosłem prawą rękę i powiedziałem tylko: to jest prawa ręka! Nawet zbytnio nie protestowali, choć jednomyślności nie było, bieszczadzka kuna na to: ja się wstrzymuję! Ja pierdziu, pomyślałem z ulgą, przecież mogło być trzy głosy sprzeciwu a tu tylko jeden wstrzymujący się. Udało się! Prawa strona nadal może być prawą, ufff.
Tak więc, już całą grupą znaleźliśmy fajne wypłaszczenie pomiędzy dwoma strumykami, na którym założyliśmy drugi biwak:

[bieszczadzka kuna]

Jak pewnie wszyscy wiedzą, prawa ręka to jest ta, jak się leży na brzuchu to od ściany, ale żeby na przyszłość nie było nieporozumień, ogłosiłem krótkie szkolenie podniosłem prawą rękę i powiedziałem tylko: to jest prawa ręka! Nawet zbytnio nie protestowali, choć jednomyślności nie było, bieszczadzka kuna na to: ja się wstrzymuję!

Rozkojarzona byłam....gdzie nie spojrzeć bezmiar gór, ich różnorodność, piękno, przestrzeń, cisza, inny wymiar....i rano niedźwiedzie wyrwały mnie z pięknego snu, które aż "chrapały" z radości na widok naszych namiotów.......że jaka prawa ręka, ja głosować nie będę....Za to nerw Wam obu odpuścił i wszyscy ze śmiechem powędrowaliśmy w dalszych poszukiwaniach górskiej wody. Poszukiwania były owocne a miejsce kolejnego noclegu przecudne.

P.S. A mamy zdjęcia koni na platformie?

[sir Bazyl]

...
P.S. A mamy zdjęcia koni na platformie?

Mamy, mamy, ale to był dzień trzeci, wieczorkiem spróbuję dotrzeć na platformę to będą wtedy koniki.

[sir Bazyl]

Jak już wcześniej bartolomeo napisał, cały trzeci dzień spędziliśmy w Górach Godeanu, a tam

...mieliśmy i głębokie, przestrzenne doliny, ...

Zdjęcia tego nie oddają, ale przestrzenie tam były niesamowite:

i wąskie przesmyki

i szerokie, rozległe łąki.

Wszystkie te elementy koncentrowały się na Platformie Borăscu, położonym na wysokości ok. 2100 m npm wypłaszczeniu o kształcie rogala:

Którego podskubywały oprócz owiec koniki:






Od tych przestrzeni i widoków, najpierw nasz naczelny fotograf zaczął bujać w obłokach:

Ale po chwili dołączali do niego następni uczestnicy wycieczki:

[sir Bazyl]

I tak wędrowaliśmy sobie po tych zalanych słońcem i cieniem "pagóreczkach"...

Aż dotarliśmy na miejsce kolejnego noclegu, nad Lacul Scărișoara:



Nad którym rozstawiliśmy namioty:

[bartolomeo]

O, mój rukzaczek Już bym go na plecy zarzucił...

[bieszczadzka kuna]

Gratulacje dla fotografów tych bujających i nie bujających w obłokach.....Bartolomeo ukłon w stronę zdjęcia noclegu z czwartego dnia

[Wojtek Pysz]

Tak sobie po raz trzeci oglądam i myślę: ale żeście pięknie mieli!
I góry, i owce, i konie, i nie zlało, i nie zwiało, i nie zeżarło
A miałem z wami jechać i nie pojechałem

[sir Bazyl]

...Kolejny dzień wstał mglisty i wilgotny, ale piękny.

Przez szczyty i przełęcze przetaczały się malowniczo chmury

Wędrowaliśmy sobie spokojnie

Gdyż przy takiej aurze ciężko było zgadnąć co też dalej nas czeka


Od czasu do czasu tylko pojawiały się jakieś dalsze fragmenty dolin

I było spokojnie do czasu jak w chmurach pojawił nam się Vf. Godeanu

a z daleka przyszły najpierw pojedyncze a potem seryjne grzmoty. Gdzieś po górach kręciła się niezła burza, a my podchodziliśmy na jeden z najwyższych szczytów w okolicy. Cofać się nie było sensu bo za plecami mieliśmy długą i wąską, bardzo wysoko położoną grań, schronienia na niej nie było żadnego. Jedyną szansą było szybkie przeskoczenie Godeanu zanim przyjdzie do nas burza. No to skoczyliśmy...

Żadne zachęty czy obiecanki nie były w stanie choć w części zdopingować grupę do szybszego marszu tak jak to uczyniła nadchodząca burza. Skoczyliśmy w nadprzestrzeń i jak nas wypluło z chmur po drugiej stronie góry, naszym oczom ukazał się całkiem inny świat.

[sir Bazyl]

...
Ze względu na krążącą wokół burzę minęliśmy Godeanu trawersem i jeszcze chwilę pędziliśmy rozglądając się z coraz większym zdumieniem.
Wystarczyło przeskoczyć Godeanu i trafiliśmy w inny świat! Inne góry nie tylko w charakterze ale nawet w kolorach.
Łagodne (przynajmniej z daleka tak to wyglądało ) spadki, szerokie grzbiety,
pofałdowane zbocza.

Malowniczo wsparci na swoich kijach pasterze, osiołki lezące po szerokich połaciach połonin niczym antylopy przez sawannę, wszystko wkoło było jakoś tak inaczej uformowane i jakby specjalnie pokolorowane, tak że wyglądało jak z obrazka :
3p39.jpg 3p40.jpg 3p41.jpg

3p42.jpg 3p43.jpg

Schodziliśmy coraz niżej aż zeszliśmy do samej rzeki.

Którą pokonaliśmy w bród:
3p44.jpg
a płynący nieopodal strumień, w skok:
3p45.jpg
Następnie co straciliśmy z wysokości, trzeba było odrobić i na kolejny nocleg zatrzymaliśmy się znów mając piękne widoki:
3p46.jpg 3p47.jpg 3p48.jpg