Sześć dni i trzy pasma górskie: Mały Retezat, Godeanu i Tarcu

[bartolomeo]

Wojtek w swojej relacji z Hnitessy napisał, że może być długa. Jaka będzie ta nie mam pojęcia

Zanim zacznę wspominać tegoroczną wyprawę cofnę się o rok, kiedy po raz pierwszy próbowaliśmy posmakować Małego Retezatu. Ten przepędził nas jednak największą ulewą, jaką zdarzyło mi się przeżyć w górach bez dachu nad głową. Przemokło nam wtedy wszystko, łącznie z dwoma z trzech namiotów, które rozstawiliśmy podczas chwilowej przerwy w ulewie. Noc była odrobinę spokojniejsza, ale rano wycofaliśmy się, w dwóch rzutach, do cywilizacji.



W tym roku postanowiliśmy spróbować po raz drugi, prawie dokładnie 12 miesięcy później zajechaliśmy na pustawy parking na Poiana Pelegii i ruszyliśmy w kierunku przełęczy Şaua Plai Mic.



Kurtki przeciwdeszczowe były w pogotowiu!

[bartolomeo]

Na szczęście pogoda nam tym razem sprzyjała. I to nie tylko pierwszego dnia

Na przełęczy Şaua Plai Mic zamiast deszczu przywitali nas gospodarze tych gór:


Ze śladami ich bytności nie rozstawaliśmy się przez kolejnych sześć dni Gospodarze przeparadowali przed nami jak na defiladzie i poszli, w wysokie góry.


A my zmęczeni kilkunastogodzinną podróżą samochodem rozbiliśmy namioty i podziwialiśmy przepiękny zachód słońca i góry, które od roku na nas czekały.

[sir Bazyl]

Jakoś nikt z uczestników wycieczki nie chce mnie wspomóc w relacji...

Ale czytają dzielnie i podziwiają kunszt autora opowieści i zdjęć! Orka Panie, orka i ledwie sił na czytanie wystarcza
Troszkę dorzucę do dnia pierwszego...

(...)
Na przełęczy Şaua Plai Mic zamiast deszczu przywitali nas gospodarze tych gór:

w ilościach sporych

i twarzach, z których ciężko było coś wyczytać

Musi inteligentne były to bestie, targaniem gratów obarczyły znacznie większych od siebie

A my zmęczeni kilkunastogodzinną podróżą samochodem rozbiliśmy namioty i podziwialiśmy przepiękny zachód słońca i góry, które od roku na nas czekały.

Chwilami niebo to siwiało

to płonęło

[sir Bazyl]

(...) kiedy po raz pierwszy próbowaliśmy posmakować Małego Retezatu. Ten przepędził nas jednak największą ulewą, jaką zdarzyło mi się przeżyć w górach bez dachu nad głową. Przemokło nam wtedy wszystko, łącznie z dwoma z trzech namiotów, które rozstawiliśmy podczas chwilowej przerwy w ulewie. (...)

Krajobraz wokoło namiotowy po zlewie prezentował się tak:
retezat1.jpg retezat2.jpg
Bartolomeo szczerą prawdę pisze, nie jeden Black Diamond (dokładnie dwa) przemókł a taki był, taki był..


Co innego mój Fiordzik, mimo nie najlepszych parametrów marketingowych, jak zwykle spisywał się dzielnie i po raz kolejny udowodnił, iż jest konstrukcją wspaniałą i niezawodną! Nie będę ukrywał, że strasznie go lubię i dlatego głębią darzonego uczucia podzieliłem się już nie raz na forum, choćby tu
Podczas gdy właściciele Diamondów walczyli wewnątrz namiotów z potopem i przybierającą falą powodziową za pomocą ręczników i innych chłonnych szmat, my siedzieliśmy w suchym Fiordziku udzielając dobrych rad powodzianom i dopingując ich w walce z żywiołem

[bartolomeo]

Ranek drugiego dnia zapowiadał piękną pogodę, mogliśmy zobaczyć co nas czeka w nadchodzących dniach.


A po pierwszym wyraźniejszym podejściu


otworzyła się przed nami pierwsza kapitalna panorama.

Po kliknięciu w panoramę większa wersja.

[coshoo]

Pięknie.
Za niecały miesiąc mam nadzieję, że również powędruję sobie pierwszy raz po Rumunii. Mam pytania czysto praktyczne: gdzie wymieniacie walutę? Jakie są opłaty przy transporcie własnym autem, jakieś winiety?

[bartolomeo]

gdzie wymieniacie walutę? Jakie są opłaty przy transporcie własnym autem, jakieś winiety?

Ja walutę wymieniam w Rzeszowie (ostatnio 1,00 do 1,00), winietę na Rumunię można kupić o każdej porze dnia i nocy zaraz po przekroczeniu rumuńskiej granicy. Na Słowację i Węgry, jak się omija autostrady, winiet nie trzeba.

[Szkutawy]

.... piękna panorama... pogratulować.... no i piękna wycieczka...

[bartolomeo]

.... piękna panorama... pogratulować....

Podziękować.

Panorama została wykonana spod szczytu Albele, naszego pierwszego na tej wędrówce dwutysięcznika (2013 m npm). Siedzieliśmy tam chwilkę patrząc jak z góry nadchodzi kolejne stado gospodarzy i pasterz niezwykle malowniczo prezentujący się na tle nieba.


Szczyt Albele ominęliśmy maleńkim trawersem zgodnie z prośbą pasterza aby nie przechodzić przez środek stada, ale następnego dwutysięcznika już nie mogliśmy odpuścić:


To skalisty Piatra Iorgovanului (2014 m npm), chyba najciekawszy szczyt na naszej trasie. Spotkaliśmy tam pierwszą grupę turystów, 6 osób. Pierwszą i ostatnią na całej trasie - później mieliśmy jeszcze innych turystów w zasięgu wzroku (o ile dobrze pamiętam jednego samotnego, jedną 4-osobową grupę i trzynamiotowy obóz) ale bezpośrednio spotykaliśmy już tylko kilku pasterzy i odnawiających szlak ratowników z Salvamontu.

Ale na razie wydrapaliśmy się na Piatra Iorgovanului:


Za sobą zostawiliśmy już Vf. Albele oraz grzbiet Culmea Drăgşanu i mogliśmy odrobinę odetchnąć - na parkingu widzieliśmy ostrzeżenia, że właśnie w tym rejonie koncentrują się niedźwiedzie

Zdobyty przed momentem Piatra Iorgovanului jeszcze ciekawiej prezentował się z drugiej strony:


Jego charakterystyczna sylwetka widoczna była przez dużą część następnego dnia. Zanim nastał jednak dzień następny na przełęczy Şaua Paltina opuściliśmy Mały Retezat i wkroczyliśmy w góry Godeanu, główny cel naszej wyprawy.

[sir Bazyl]

O, proszę, od razu się towarzysze niedoli odezwali Mam nadzieję, że powolutku będą uzupełniać relację a ja, swoim tempem, idę dalej.(...)

Bartolomeo niech rwie dalej do przodu a ja będę sobie dalej dreptał w ogonie. Wyrwać się na prowadzenie nijak nie mogę gdyż ogołocono mnie z map! Już pierwszego dnia, zaraz na początku, jak tylko wyjąłem mapę Retezatu, bartolomeo mi ją zabrał, twierdząc, że niby ja mu ją zabrałem rok temu! Dowody, krzyknąłem, gdzie dowody? A on na to, że swojej nie może znaleźć, więc ta musi być jego! Tym mocnym argumentem rozłożył mnie na łopatki i przekazałem mu mapę, a niech sobie ją niesie i ciągle wyciąga a po zakończeniu wycieczki na pewno się opamięta i mi ją odda. Nie opamiętał się...Z kolei mapę Godeanu i Tarcu zwinęła mi w ostatni dzień, na ostatnim postoju, bieszczadzka kuna, bo chce wiedzieć gdzie chodziła. Pytam więc ją grzecznie, dlaczego nie wzięła jej na początku wycieczki? A bo byś mi kazał ciągle ją wyciągać z plecaka, a tak miałam spokój. Coś w tym jest, z mojego pewnie sama wychodziła...
Dzięki tym przebiegłym działaniom współtowarzyszy, to ja teraz wiem tyle, co przeczytam w relacji bartolomeo.
Wrócę więc, do dnia drugiego.

Ranek drugiego dnia zapowiadał piękną pogodę, mogliśmy zobaczyć co nas czeka w nadchodzących dniach.

Mogliśmy też zobaczyć co widać po wystawieniu głowy z namiotu:

...Panorama została wykonana spod szczytu Albele, naszego pierwszego na tej wędrówce dwutysięcznika (2013 m npm).(...)

Panorama, panorama...będzie tu epatował panoramami Ja się jeszcze tego nie naumiał, więc będzie z tego samego miejsca zdjęcie góry, której nazwy nie podam z powodów wyżej wskazanych:

... Siedzieliśmy tam chwilkę patrząc jak z góry nadchodzi kolejne stado gospodarzy (...)

A owce nie gęsi, swoje chody mają:

...następnego dwutysięcznika już nie mogliśmy odpuścić:
To skalisty Piatra Iorgovanului (2014 m npm),....

A wdrapać trzeba się było na ten sterczący biały kieł:

...Za sobą zostawiliśmy już Vf. Albele oraz grzbiet Culmea Drăgşanu i

i dwie piąte naszej ekipy, które to zaległo u stóp tej góry: