A zaczęło się tak ...

[archie]

Może 2010, może początek 2011.
Znajoma powiedziała, że jedzie w lutym w Bieszczady pomóc koleżance w badaniu zachowań niedźwiedzi bieszczadzkich zimą.
Śpią czy nie śpią, w gawrze, czy nie, co jedzą itp. Jako, że urlopy przypasowały (ferie - żona nauczycielka) - wyruszyliśmy już 29 stycznia - na tydzień - w góry.
Przez pierwsze dni sprawdzaliśmy jakieś punkty kontrolne - zbieraliśmy sierść - w celu identyfikacji misiów (wiadomo - naukowcy - policzyć, ocenić, oznaczyć)
DSC_0041.jpg
DSC_0046.jpg
Okazało się, że jak przecież wiecie, niedźwiedzie w czasie ciepłych zim nie zapadają w sen zimowy, tylko maszerują przed siebie, śpiąc gdzie popadnie.
DSC_0109.jpg
DSC_0120.jpg
A jak już misiu się wyśpi, to - za przeproszeniem - kupę też musi zrobić, a człowiek i jej nie przepuści :) .
DSC_0126.jpg
DSC_0054.jpg
Tyle na dzisiaj. Dalszy ciąg relacji z tego pierwszego wyjazdu w Bieszczady nastąpi mam nadzieję wkrótce.

PS. Fajnie się wspomina. Wydaje się, że to zamierzchła historia, tyle się zdarzyło potem ...
PS. PS. Czytałem, czytałem, w końcu coś od siebie.

[bertrand236]

Czekam na dalszy ciąg
Pozdrawiam

[archie]

Dla formalności nadmienię, że mieszkaliśmy wtedy w Bukowcu. My spędzaliśmy tam tylko tydzień urlopu, natomiast projekt ten trwał już chyba drugi rok i był projektem międzynarodowym. Mieszkali wtedy z nami Hiszpanie, Włoszka, w międzyczasie dojechała studentka z Wielkiej Brytanii. Głównie wolontariusze.
No, ale wracam do przyjemniejszych rzeczy.
Trzeciego dnia pojechaliśmy na stokówkę u stóp Otrytu z nadzieją, że zobaczymy żubry, bo poprzedniego dnia widziano tam duże stado.
Żubrów niestety nie zobaczyliśmy, ale zauważyliśmy trop misia - prawdopodobnie sprzed paru dni - i zaczęliśmy posuwać się tym śladem. Nasza przewodniczka powiedziała, że najczęściej tropią w kierunku, z którego niedźwiedź przyszedł, żeby czasem nie wleźć na niego. Tym razem zrobiła wyjątek, bo jak pisałem, ten był stosunkowo stary (ale dobrze widoczny).
Tak więc zaczęliśmy marsz - jak się okazało później, trzydniowy - tropem misia-wędrowniczka.
DSC01255.jpg
Gdy znajdowaliśmy legowisko, w którym spędził noc, dziewczyny odprawiały gusła,
DSC01257.jpg
po czym wędrowaliśmy dalej. Jak wiadomo miś ma cztery łapy i zamiast trawersować, zasuwał prosto z góry i pod górę. A my za nim.
DSC01261-1.jpgDSC_0192.jpgDSC_0195.jpg
Całe szczęście, że zwierzak robił sobie częste przerwy, a naukowcy musieli to zbadać ;-)
DSC01264.jpgDSC_0176.jpgDSC_0183.jpg
Miś prowadził nas całkiem ciekawym szlakiem. Tak jak pisałem zaczęliśmy spod Otrytu, w okolicach Chrewtu przeszliśmy szosę i dalej ruszyliśmy doliną Paniszczówki.

[archie]

Skończył się limit załączników, a chcę zakończyć ten dzień, więc reszta w nowym poście.
Dolina Paniszczówki:
DSC_0208.jpgDSC_0230.jpg
Potok też nie był misiowi przeszkodą, a może specjalnie robił sobie jaja.
DSC_0219.jpgDSC_0237.jpgDSC_0240.jpgIMG_6727.jpg

Minęliśmy cerkwisko w Paniszczewie i jako, że dzień chylił się ku zachodowi, postanowiliśmy kontynuować tropienie następnego dnia.
IMG_6732.jpg cdn.

[don Enrico]

Archie napisał ;

postanowiliśmy kontynuować tropienie następnego dnia.

A nocleg ?
w Paniszczowie ?

[archie]

Nie, nie w Paniszczowie, czekał nas jeszcze powrót do Chrewtu, gdzie podjechali po nas autem i dalej do Bukowca.

[archie]

Następnego dnia - 2lutego 2011 - o godzinie 10 byliśmy już w miejscu, do którego doszliśmy poprzednio.
Zaczęło się ciekawie,
DSC_0305.jpg
ale po przedostaniu się na drugą stronę okazało się, że może być jeszcze ciekawiej.
Otóż, za misiem, trafiliśmy na miejsce uczty watahy wilczej. W zakole potoku zagoniły łanię, zjadły ją, a czy niedźwiedziowi coś
jeszcze skapnęło, to tylko on wie.
DSC_0314.jpg
Być może coś tam sobie podjadł, bo kawałek dalej zapadł w krzakach w sen.
DSC_0318.jpg
Gdy się wyspał, zrobił kupkę, to oczywiście zszedł spowrotem do wąwozu i pomaszerował dalej.
DSC_0327.jpg
Idąc jego śladem spotkaliśmy, pierwszy i ostatni raz, żywych mieszkańców bieszczadzkich ostępów
DSC_0331.jpg
Znienacka wyszliśmy na leśne zimowe karmisko. Widać misiu nie szedł bez celu, wiedział gdzie może coś przegryźć.
DSC_0335.jpg
Jako, że na nas też ten widok podziałał, zrobiliśmy popas, rozgrzewając się przy okazji.
DSC_0338.jpg
Po paru chwilach byliśmy znowu na torze przeszkód, wymyślonym przez naszego spacerowicza.
DSC_0344.jpg
I tym razem miś doszedł do następnego karmiska, pokręcił się trochę w poszukiwaniu czegoś konkretnego i ruszył w dalszą drogę.
My natomiast po zlokalizowaniu i zaznaczeniu miejsca opuszczenia przez niego polany, jako że było już po 17.00, a czekała nas jeszcze droga powrotna do samochodu, postanowiliśmy odpocząć chwilę przy pobliskim domku myśliwskim.
DSC_0347.jpg
Do auta dotarliśmy już w ciemnościach i ruszyliśmy do kwatery w Bukowcu, żeby do rana nabrać sił.
Robiliśmy dziennie 10-20 km, czyli - po kilku pobytach w Bieszczadach - można powiedzieć, tak normalnie, ale moja żona co wieczór mówiła, że jutro to mogę sobie iść sam (tzn. z resztą ekipy, ale bez niej). Rano natomiast dzielnie wstawała, pakowała się z nami do samochodu i do wieczora dawała radę, żeby przed snem powtórzyć swoją mantrę:
- Jutro to możesz...

--
Jurek

[Browar]

Niedźwiedzi szlak - fajowo

[archie]

3 lutego 2011 - około 10.00 byliśmy w trasie. Jechaliśmy na punkt końcowy wczorajszej wędrówki, ale chcieliśmy podjechać samochodem do domku myśliwych.
Zajeżdżaliśmy, o ile się teraz orientuję, od strony Czarnego, ale dopiero później spojrzałem na mapy, bo w tamtym czasie, byliśmy zdani całkowicie na naszych przewodników. Był to wyjazd całkowicie na wariackich papierach, zero map, wcześniejszego rozeznania w terenie. Miałem tylko wspomnienia sprzed 40 lat, żona nie miała nawet tego.
Wracając do głównego wątku, najpierw jechaliśmy szosą,
DSC_0356.jpg

Później droga zmeniła swój charakter, ale Range Rover dał radę.
DSC_0373.jpg
Dojechaliśmy na miejsce od drugiej strony i dlatego dopiero dzisiaj zobaczyliśmy tablicę pamiątkową. Może dzięki niej możnaby pokusić się o dokładniejsze umiejscowienie naszej wyprawy. Wiem, że szliśmy doliną Paniszczówki, potem lasami i polanami gdzieś w stronę Czarnej Dolnej, a może bardziej (patrzę na mapę Google) w stronę Sokołowej Woli, bo uprzedzając fakty, zakończyliśmy ten spacerek w kompleksie leśnym między Paniszczowem w właśnie Sokołową Wolą.
Poniżej tablica.
DSC_0397.jpg

Po wejściu na trop zobaczyliśmy coś niesamowitego.
DSC_0399.jpg
Ale pytanie samo się nasuwa:
Skoro miał papier, to dlaczego z niego nie skorzystał?

Dalej misia marszruta prowadziła przez las
DSC_0409.jpg
w kierunku następnego karmiska, gdzie nasz wielki drapieżnik postanowił się posilić.
DSC_0422.jpg
Po posiłku, rozejrzeniu się po okolicy, miś znów wkroczył do lasu, a że przeszedł już parę kilometrów - nie za dużo, bo nie miał gdzie się spieszyć, następne karmisko pewnie już niedaleko - postanowił się zdrzemnąć. Oczywiście najpierw przygotował sobie posłanie, bo kultura musi być. Chociaż parę gałązek.
DSC_0438.jpg
Dalej szliśmy za nim jeszcze jakiś czas leśnymi ostępami, po czym znowu z powodu nadciągającego zmroku, zmuszeni byliśmy zakończyć następny wspaniały dzień.
Po wyjściu na otwartą i trochę łatwiejszą przestrzeń, niektórzy z nas musieli chwilę odpocząć.
IMG_6768.jpg

Potem w zapadających ciemnościach ruszyliśmy w stronę auta.
DSC_0461_1.jpg
Na tym skończyła się nasza przygoda z tropieniem "naszego" miśka. Niestety w nocy spadł śnieg i dalsze tropienie nie było możliwe.
Ale Bieszczadów jeszcze nie opuszczaliśmy. Jeszcze pozostał na jeden dzień na niedźwiedziowanie i go wykorzystaliśmy, ale o tym następnym razem.