Zima w Beskidzie Niskim

[Wojtek Pysz]

Kilkanaście dni temu pewna forumowa ekipa pojechała w Bieszczady na poszukiwanie głębokiego śniegu: http://forum.bieszczady.info.pl/showthread.php/8873
Dziewięć dni po ich powrocie inna ekipa (to właśnie my), wyruszyła w góry w podobnym celu. Nie mając tak wysokich lotów, wybraliśmy Beskid Niski. Z dobrych wzorów warto korzystać, więc postanowiliśmy „zmałpować” poprzedników. Małpowanie było tu nawet dość naturalne, bo w cytowanej relacji można znaleźć też coś o małpie Małpowanie polegało na próbie naśladowania wszystkiego (w miarę możliwości), co udało się podpatrzyć u poprzedników. Tak więc skład był również trzyosobowy, w tym jedna kobieta. Pierwszy nocleg został zaplanowany w stałym obiekcie drewnianym a drugi w namiocie. A małpowany namiot to 3-osobowe igloo marki Fjord Nansen. Dla zachowania bardziej ścisłych związków z ekipą wzorcową, jedna z par rakiet śnieżnych została pożyczona od jednego z jej uczestników. O tych rakietach będzie jeszcze coś w dalszej części.
Zarówno początek, jak i koniec trasy znajdował się po zachodniej stronie rzeki Osławy, czyli nie są to Bieszczady i wątek musimy umieścić w "Turystyce-nie -bieszczadziej", choć było tu może bardzie bieszczadzko, niż w Bieszczadach.
Plan wycieczki w części objętej małpowaniem udało się (prawie) zrealizować.
Dzisiaj wróciliśmy, trzeba się rozpakować i wysuszyć, więc opowiadać zaczniemy pewnie jutro.

Żeby jednak nie było tak całkiem sucho i bez obrazków – tu dojeżdżamy i startujemy z tego miejsca.

[sir Bazyl]

(...) Dla zachowania bardziej ścisłych związków z ekipą wzorcową, jedna z par rakiet śnieżnych została pożyczona od jednego z jej uczestników. O tych rakietach będzie jeszcze coś w dalszej części.(...)

He, he, i coś czuję w kościach, że to nie będą peany na ich cześć Ale lojalnie OSTRZEGAŁEM, że lata swojej świetności mają już dawno za sobą w przeciwieństwie do ich właściciela

[długi]

Pierwszy nocleg w cerkwi??

[Wojtek Pysz]

He, he, i coś czuję w kościach, że to nie będą peany na ich cześć Ale lojalnie OSTRZEGAŁEM, że lata swojej świetności mają już dawno za sobą w przeciwieństwie do ich właściciela

I dobrze w tych kościach czujesz. Tak, użytkowniczka pamiętała, ze ostrzegałeś, ale to w niczym nie pomagało A stanu Twojej osobistej świetności tym razem nie mieliśmy okazji oceniać.

Pierwszy nocleg w cerkwi??

Rzeczywiście, zamieszczone zdjęcie może się kojarzyć z tym, co wyżej napisałem, czyli że „Pierwszy nocleg został zaplanowany w stałym obiekcie drewnianym”. Bo cerkiew jest i stała i drewniana. Ale tym razem nie zgadłeś. Tutaj żeśmy tylko dojechali, a dalej już na nogach iść musieli.


Względem poszukiwania zimy, to drogi były troszkę zimowe. Smutny był natomiast fakt, że gór prawie żadnych nie było widać.


Tu można zobaczyć przebieg trasy dnia pierwszego. Widać z niego, że zanocowaliśmy dopiero w drugim napotkanym obiekcie drewnianym.

[iaa]

A ja w wątku tym będę gryzł i wierzgał jak koń huculski oraz bruździł jak rakiety Bazyla.

(...) lata swojej świetności mają już dawno za sobą w przeciwieństwie do ich właściciela

Na okoliczność tego stwierdzenia można mówić o zachwianych proporcjach...

[długi]

Czyli w ruinach domu Hermesa też nie nocowaliście lokum mieliście wygodniejsze?

[Wojtek Pysz]

Czyli w ruinach domu Hermesa też nie nocowaliście lokum mieliście wygodniejsze?

Każda moja odpowiedź byłaby nieprawdziwa, bo nie kojarzę żadnych Hermesów w tych stronach. Ale pewnie zaraz się dowiemy, o jakie ruiny to chodzi A nocleg wypadł w miejscu, gdzie na cytowanej mapce kończy się nasz ślad.

Zanim dojdziemy do noclegu, trzeba trochę potuptać. Początkowo da się iść "na butach".


W dole widoczna wieś Rzepedź. A wszystko, co powyżej 550 m n.p.m. już niewidoczne.

[Wojtek Pysz]

Wychodzimy na grzbiet Rzepedki, u Krukara zwanej też Rożynkanią. Na zdjęciu długi rząd marnującego się "zbelowanego" siana, o którym usłyszymy jeszcze dziś wieczorem.


W końcu zakładamy rakiety; nie potośmy je tutaj wlekli, żeby teraz nosić na plecach;-)


Skończyły się połoninki na Rzepedce i zaczął się las na Szerokim Łanie (u Krukara: Połońskim Wierchu). Tędy chyba szedł kiedyś Bazyl, bo na drzewie wisiała jego kurtka, albo bardzo podobna.


No i tutaj zaczyna się całkiem ładna zima.

[Wojtek Pysz]

Na obiadek schodzimy do Przybyszowa. Próbujemy odnaleźć miejsce, w którym stała cerkiew i u jej progów zatrzymujemy się na obiadek. W zaśnieżonej dolinie nie mamy pewności, że cerkiew była dokładnie tutaj, natomiast pewna jest identyfikacja miejsca, w którym był cmentarz.


Wyżej, jeszcze jeden kamienny świadek istnienia wsi: krzyż pokutny w miejscu zwanym Kremenec.


Ostatni leśny kawałek idziemy po starym śladzie narciarza.


Na połoninkach pod Wahalowskim Wierchem spotykamy dwóch wędrowców, nasze ślady przecinają się.


Wędrowiec czworołapny podchodzi do mnie i o coś pyta. Tak, mam, odpowiadam mu.


Czworołapy, zadowolony, biegnie do dwunożnego i oddalają się na północ. Wędrowcy mają w sumie dwa plecaki, ale obydwa niesie dwunożny: jeden z tyłu, drugi z przodu.


A my mamy jeszcze pół godzinki tuptania do naszego hotelu.

[Wojtek Pysz]

I tak dotarliśmy do chatki w Jaworniku. Póki coś widać, nazbieraliśmy trochę drewna na opał. Z drewnem jest tu mizernie, bo nie jest to teren typowo leśny, lecz miejsce po gospodarstwie i sadzie. Rośnie sporo zdziczałych drzew owocowych, od lasu wkrada się buk, jesion i krzaki. Nie ma nic iglastego, nie ma uschniętych drzew. Ale coś tam udało się wyskrobać spod śniegu.
Tuż przed zmierzchem dociera do chatki dwóch napotkanych wcześniej wędrowców. Dwunożny ma na imię Kuba, jest tutejszy i na co dzień hoduje konie. Czworołapy też ma imię, ale zapomniałem, jakie. Początkowo mieli iść dalej i spać w lesie. Podejrzewam, że inicjatorem zawrócenia był czworołapy, gdy dowiedział się o obamkach.


Kuba długo opowiadał o swoich koniach i swojej pracy, potem poszedł przysposobić sobie nocleg w pobliskiej piwniczce. Twierdził, że tam będzie cieplej. A biały, kudłaty na razie został z nami.


I tak siedzimy i gapimy sie w ogień. Biały, kudłaty też.


W końcu przy ognisku zasypiamy.