Po ściernisku na Ukrainę. Bełz, Sokal i okolice.

[Wojtek Pysz]

Tytułowe ściernisko to nie przenośnia. Widać je na pierwszym planie i prawie całym zdjęciu. A na ostatnim planie, po lewej, pod lasem majaczą obiekty otwartego właśnie przejścia granicznego.


Przejść można tędy pieszo. Za pieszych uznawani są również rowerzyści. Samochodem po ściernisku też da się jechać, ale przez granicę już nie.


Na granicy urzędują już pogranicznicy. Na pierwszym planie polscy. Na ostatnim widać niebieskie daszki namiotów strażników ukraińskich.

[asia999]

Dni Dobrosąsiedztwa?

[don Enrico]

Dni Dobrosąsiedztwa?

Tak, to dni dobrego sąsiada

(...)
Na granicy urzędują już pogranicznicy. Na pierwszym planie polscy. Na ostatnim widać niebieskie daszki namiotów strażników ukraińskich.

Wspomniane namioty pogranicznków rozdziela podwójny pas zaoranej ziemi oraz wysokie ogrodzenie z drutów kolczastych.

[don Enrico]

Wkrótce po przejściu procesji na ściernisku pojawiło się trzech podejrzanych osobników.
Zachowując bezpieczny dystans kierowali się na wschód lekko kołując na miedzach. Widać nie przyzwyczajeni do poruszania się po takich nawierzchniach.
Zachodzi uzasadnione podejrzenie , że osobnicy ci udający rowerzystów, to tak naprawdę bojówka Lewego Sektora , z tajnym zadaniem zbadania terenu na okoliczność zdobycia przyczółka.
.

.
Baczny obserwator zauważyłby , że byli w zmowie z pogranicznikami i to po obu stronach !!!?
Bo jak wyjaśnić fakt , że pierwsza odprawa 3 ludzi trwała 0,5 minuty ?
a co dziwniejsze następna odprawa "triech ljudej" tylko 1,15 min .....?
Czyż ta zmowa nie jest przyczynkiem do wpisu rekordów Księgi Guinesa ?
Jeszcze dziwniejsze było to , że postawili rowery pod drzewem bez żadnego zamknięcia i bez ochrony - nie zważając na powszechną opinię o tutejszym złodziejstwie.
.

.
Cóż jeszcze zobaczyłby baczny obserwator ?
Podeszli do studzienki z uzdrawiającą wodą i za pomocą tajemnych znaków przywitali się z brodatym osobnikiem
po czym udali się ku kapliczce
Czy była to kapliczka z wątku o "zagubionych kapliczkach" ? - dowiemy się później.
.

[Wojtek Pysz]

Ów brodaty osobnik to ja. Na ochotnika pojechałem kilka godzin wcześniej, by zrobić rekonesans. Czy nie biją, czy nie strzelają, czy dużo czołgów, czy prawy bądź lewy sektor nie biwakuje po lasach. Dobrosąsiedzkie dni rozpoczęły się w cerkwi w Korczminie.


Stąd sąsiedzi ubrani w ludowe stroje (haftowane koszule i kraciaste koszule) wyruszyli procesyjnie ku granicy.


Omawiane i pokazane już ścierniska były po polskiej stronie, stąd na razie niepotrzebna była wzmożona ostrożność. Rano przepustowość granicy była jeszcze większa,; licząca ok. 200 osób grupa weszła na Ukrainę w kilkanaście minut, zaliczając dwie kontrole paszportów i jedno wbicie pieczątki. Po ukraińskiej stronie ludzi było już dużo. Na oko parę tysięcy.


Tutejsze, całkiem ładne służby graniczne nie przejmowały się tym, że ktoś robi im zdjęcia.


Te mniej ładne służby graniczne kontrolowały otoczenie czujnym okiem, ale brodaty, kręcący się w pobliżu z aparatem przy nosie nie wzbudzał ich zainteresowania.

[don Enrico]

Warto dodać, że wspomniana miejscowość Korczmin , to ostatnia która uchowała się w Polsce. Pozostałe tereny leżące na wschód od niej trafiły kilka lat po II wojnie światowej w objęcia Związku Radzieckiego w wyniku wymiany terytoriów.
Ciągle bardzo mało osób wie , że spora część krainy bieszczadzkiej powróciła wówczas do Polski (po tej operacji znanej jako AKCJA H-T.)
Na naszym forum jest osobny wątek na ten temat tu

[Wojtek Pysz]

Miejsce, w którym się znajdujemy, to skraj wsi Staje (Стаївка). Zaczynam od przeglądu środków transportu.


Starsi poszli do kapliczki na liturgię, młodsi dyżurowali przy pojazdach a koń, jak to koń, pasł się w nawłociach.


Chyba, że to był koń reprezentacyjny, to się nie pasł, tylko dumnie głowę w poziomie trzymał.


Na razie niebezpiecznych zjawisk nie zaobserwowałem. A może te balony? Przywiązane do jakiegoś stalowego elementu w kształcie bomby, okrytego pluszową osłoną?


O, tu pewnie coś się dzieje. Dwóch mundurowych energicznym krokiem przecina tłumek ludzi. Nie, tylko niosą kolegom coś do picia. Miejscowe małolaty coś pomrukują, z lekka się uśmiechając. W swobodnym tłumaczeniu mogło by to być: "Popatrz, takie duże chłopaki i wodę będą pić?".

[Wojtek Pysz]

Rekonesans na wsi nie przyniósł żadnych niepokojących wyników. Ruszyłem więc do miasta. Najbliższe miasta to Bełz i Uhnów. Wybrałem to drugie, bo do Bełza mamy jechać dziś wieczorem. Uhnów jest najmniejszym miastem na Ukrainie. A wygląda na jeszcze mniejszy. Zinwentaryzowałem najważniejsze obiekty w mieście: kościół, cerkiew, synagogę i młyn.










Najsmutniejszym obiektem był wielki (i być może jednyny w mieście) blok mieszkalny bez mieszkańców.

[Wojtek Pysz]

Do planowanego przyjazdu na Ukrainę głównego trzonu ekipy pozostało mi jeszcze trochę czasu, pojechałem więc do przygranicznej wsi Peddębce (Піддубці). Widzieliśmy ją z daleka miesiąc temu z Wierzbicy, wędrując śladami bruśnieńskich kamieniarzy. Wzrok przyciągała wtedy kopuła białej, strzelistej cerkwi, widocznej na wschodzie. Z bliska wygląda ona tak. Z bliska można też zobaczyć, że jest przy niej drewniana dzwonnica.


Tuż przy cerkwi jest poczekalnia na tutejszej stacji kolejowej (dawna linia jarosławsko-sokalska).


A kilkaset metrów od cerkwi na zachód już się nie da jechać dalej:

[Wojtek Pysz]

Przy powrocie z Poddębców jeszcze raz przejeżdżam przez Uhnów. Tutaj widzę "4 w jednym" - kościół, blok, synagogę i cerkiew. Aparat widzi to trochę gorzej.


Znana z Roztocza Sołokija:


Wieś Korczów. Tutaj też kiedyś głównym dostawcą nagrobków było Brusno.


Powroty ze spotkania przy kaplicy na granicy. Środki transportu różne. Miejsce postoju stałe - przy miejscowym sklepie.


Tego konia już dzisiaj widziałem w nawłociach. Z tyłu typowa ukraińska stacja transformatorowa.


Baby z wozu, koniom lżej.


Początkowo miałem zaczekać tutaj na ekipę, ale nie było na czym usiąść,


Spotkanie nastąpiło więc przy kaplicy i źródełku.


Na tym kończy się mój samotny rekonesans. Niebezpieczeństw na razie nie stwierdzono. Zobaczymy, jak będzie dalej.