Po ściernisku na Ukrainę. Bełz, Sokal i okolice.

[bartolomeo]

Kościół pw. św. Marka (pijarów) na obrazkach, przedstawionych przez kolegów nie wygląda wcale źle. Wygląda nawet okazale. Z bliska też wygląda okazale ale znacznie gorzej.

Tam, gdzie zachowały się stropy (zakrystia, prezbiterium, przedsionek) zachowały się resztki polichromii. Nad nawą dachu nie ma od kilkudziesięciu lat, tam też podłoga zapadła się odsłaniając piwnice. Tak jak napisał Wojtek obraz całości (nie tylko samego kościoła) jest przygnębiający.

Zakrystia:


Prezbiterium z ołtarzem:


"Schody" na wieżę

[don Enrico]

Opuszczając Waręż mijamy po drodze zagubioną kapliczkę , której puste wnęki czekają na powrót świętych
.

.
Kierujemy się na wschód.
Naszym następnym celem jest miasto Sokal które liczy ponad 20 tys. mieszkańców .
Zanim tam dotrzemy mijamy po drodze kolejne wioski a w nich cmentarze, na których Wojtek wciąż odnajduje swoje ulubione " bruśniaczki"
.

.
W Sokalu przekraczamy kładką rzekę Bug którą miejscowi nazywają Zachodnim Bugiem. Dlaczego ?
.

.
To spokojne , ładne miasteczko stwarza pozytywne wrażenie, dlatego zsiadamy z rowerów i na centralnym deptaku zajmujemy miejsca w plenerowej knajpce .
Co by się posilić zamawiamy pierogi , solankę i jakiś złocisty płyn rozlewany z beczek.
Przed naszymi oczami widok który jest kwintesencją współczesnej Ukrainy.
Oto on. Na pierwszym planie pomnik Tarasa Szewczenki umiejscowiony przed halą targową - ot przepraszam - to już nie jest hala tylko na powrót kościół.
Na jego fasadzie patriotyczne hasła i zdjęcia poległych na Majdanie tzw Niebiańska Sotnia. Wokół zadbany skwer, kwiaty, iglaki.
.

[Wojtek Pysz]

[....] mijamy po drodze kolejne wioski a w nich cmentarze, na których Wojtek wciąż odnajduje swoje ulubione " bruśniaczki"

Ta kolejna wioska to było Opulsko (obecnie Опільсько, czytaj: Opilsko). Ale nikogo opitego we wsi nie znaleźliśmy;-) A "bruśniaczki" także i tutaj odnalazłem, trochę emulsją podrasowane.

[....] zsiadamy z rowerów i na centralnym deptaku zajmujemy miejsca w plenerowej knajpce.

Oto owa plenerowa knajpka, wraz z rowerami. Ten pierwszy z lewej, to nie nasz.

[bartolomeo]

Przed obiadem zaglądamy jeszcze do kościoła w Sokalu:



A po obiedzie oglądamy park i ruiny synagogi



i opuszczamy Sokal. Ale niedługo z przyjemnością tu wrócimy

[Wojtek Pysz]

[....] i opuszczamy Sokal. Ale niedługo z przyjemnością tu wrócimy

Wrócimy, wrócimy. Wyjeżdżamy niedaleko, do odległego o 10 km Tartakowa. A w Tartakowie rowery stanęły przy murze i wszyscy coś oglądają. Przy okazji niektórzy suszą namioty.


A co oglądają, zobaczymy, gdy wyjdę za mur. To dawny kościół pw. św. Michała, w którym znajdował się słynący łaskami obraz Matki Bożej Tartakowskiej (obecnie w Łukawcu k. Lubaczowa). Rozpoczęty remont został kilka lat temu przerwany, bo brakło pieniędzy. Niedługo remontu będą wymagać rusztowania.

[don Enrico]

W Tartakowie jest jeszcze jeden ciekawy obiekt z przełomu XIX / XX wieku to pałac Lanckorońskich. Los pozwolił mu przetrwać obie wojny światowe oraz wyniszczający system komunistyczny kiedy to służył za biura kołchozu.
.

.
Brak dachu na tym pałacu to skutek pożaru który dokonał zniszczeń w 1995 roku,
Zachwyca fasada gdzie klinkierowe płaszczyzny zdobią piękne ornamenty okienne
.

.
Niestety wnętrze nie prezentuje się już tak dobrze. Sala balowa to tylko przestrzeń do wyobraźni jak to było dawniej.
.

[Wojtek Pysz]

Zapowiadane było, że do Sokala jeszcze wrócimy. Dla najmłodszych czytelników: Сокаль = Sokal


Na sokalskim cmentarzu - jak zwykle - szukam nagrobków bruśnieńskich. Jest ich tu kilkadziesiąt. Na tym zdjęciu naliczyłem sześć.

[bartolomeo]

Ja też pokażę dwa obrazki z sokalskiego cmentarza.





Po wizycie na cmentarzu ponownie pojechaliśmy do centrum i w tej samej co poprzednio knajpce dołożyliśmy jeszcze drugie danie. Niektórzy szarpnęli się nawet na najdroższą rzecz w karcie, całe 35 hrywien

A potem przeskoczyliśmy Bug aby z daleka zobaczyć klasztor Bernardynów. Bliżej podejść się nie da, budynki klasztorne znajdują się na terenie ciężkiego więzienia.

[Wojtek Pysz]

A potem przeskoczyliśmy Bug aby z daleka zobaczyć klasztor Bernardynów.

A klasztorny kościół wraz z Bugiem wyglądał tak.


Kilka lat temu klasztor uległ zniszczeniu wskutek pożaru. Przed pożarem miał piękny hełm nad wieżą i dach. No i w Bugu było więcej wody.

[don Enrico]

Żegnamy się z Sokalem na dworcu kolejowym. Szczególnie Wojtek to przeżywa wszakże to jeszcze w XIX wieku powstało połączenie kolejowe Jarosławia z Sokalem.
Potem kierujemy się na południe patrząc na nowo powstałe murale.
.

.
Za nami drugi dzień podróży , a tyle już się udało zobaczyć. Jesteśmy nabuzowani wszystkimi tymi obrazami które przyszło nam zarejestrować.
Słońce chylące się ku horyzontowi mówi że czas na odpoczynek. Wyjeżdżamy poza miasto . Obozowisko rozkładamy z dala od drogi .
Pozostał czas na wymianę wrażeń , i nie wiedzieć kiedy księżyc pełną twarzą rozjaśniał na nieboskłonie.
.