Po ściernisku na Ukrainę. Bełz, Sokal i okolice.

[bartolomeo]

Ja też pokażę dwa obrazki z sokalskiego cmentarza.





Po wizycie na cmentarzu ponownie pojechaliśmy do centrum i w tej samej co poprzednio knajpce dołożyliśmy jeszcze drugie danie. Niektórzy szarpnęli się nawet na najdroższą rzecz w karcie, całe 35 hrywien

A potem przeskoczyliśmy Bug aby z daleka zobaczyć klasztor Bernardynów. Bliżej podejść się nie da, budynki klasztorne znajdują się na terenie ciężkiego więzienia.

[Wojtek Pysz]

A potem przeskoczyliśmy Bug aby z daleka zobaczyć klasztor Bernardynów.

A klasztorny kościół wraz z Bugiem wyglądał tak.


Kilka lat temu klasztor uległ zniszczeniu wskutek pożaru. Przed pożarem miał piękny hełm nad wieżą i dach. No i w Bugu było więcej wody.

[don Enrico]

Żegnamy się z Sokalem na dworcu kolejowym. Szczególnie Wojtek to przeżywa wszakże to jeszcze w XIX wieku powstało połączenie kolejowe Jarosławia z Sokalem.
Potem kierujemy się na południe patrząc na nowo powstałe murale.
.

.
Za nami drugi dzień podróży , a tyle już się udało zobaczyć. Jesteśmy nabuzowani wszystkimi tymi obrazami które przyszło nam zarejestrować.
Słońce chylące się ku horyzontowi mówi że czas na odpoczynek. Wyjeżdżamy poza miasto . Obozowisko rozkładamy z dala od drogi .
Pozostał czas na wymianę wrażeń , i nie wiedzieć kiedy księżyc pełną twarzą rozjaśniał na nieboskłonie.
.

[sir Bazyl]

(...)
Za nami drugi dzień podróży , a tyle już się udało zobaczyć. Jesteśmy nabuzowani wszystkimi tymi obrazami które przyszło nam zarejestrować.(...)

Super wyrypa rowerowa i strasznie żałuję, że nie udało mi się z Wami pojechać. Dzięki za podzielenie się wrażeniami z innymi.

[Wojtek Pysz]

Super wyrypa rowerowa [....]

Ale Bazyl ostro poleciał! Toć my głównie zajmowaliśmy się jedzeniem, spaniem i zrobieniem od czasu do czasu jakiegoś zdjęcia. A w nielicznych wolnych chwilach przejechaliśmy kawałek na rowerach (co zostanie udokumentowane przez pokazanie tracka z podróży).

[bartolomeo]

A w nielicznych wolnych chwilach przejechaliśmy kawałek na rowerach

Dobre sobie, ja jeszcze dziś jak popatrzę na mój rower mam bolesne wspomnienia

[don Enrico]

Ale Bazyl ostro poleciał! Toć my głównie zajmowaliśmy się jedzeniem, spaniem i zrobieniem od czasu do czasu jakiegoś zdjęcia. A w nielicznych wolnych chwilach przejechaliśmy kawałek na rowerach (co zostanie udokumentowane przez pokazanie tracka z podróży).

Odsłoniłeś nasz zmowną tajemnicę , a mieliśmy już taki dobry wizerunek turystów oglądających zabytki.
Jak teraz uzasadnię nasz pobyt w tym ogródku ?
.

.
Deptak w Krystynopolu to jeden wielki piknik z dziećmi bawiącymi się przy fontannie.
.


.
Miasto to miało w swej historii dwa oblicza. Od wieków do 1951 nazywało się Krystynopol i pełniło rolę magnackiej siedziby z pokazanym wcześniej pałacem otoczonym dawniej pięknymi ogrodami.
Po 1951 roku w wyniku umowy przekazane zostało do ZSRR i nazwę zmieniono na Czerwonograd. Od tego momentu zaczęły powstawać tu jak grzyby po deszczu kopalnie węgla kamiennego
które zmieniły charakter tego miejsca.
.

[Wojtek Pysz]

Jak teraz uzasadnię nasz pobyt w tym ogródku ?

Widzę tam napis: "Zlata Praha". Wstąpiliśmy, żeby poczytać o zabytkach tego pięknego miasta.

Od tego momentu zaczęły powstawać tu jak grzyby po deszczu kopalnie węgla kamiennego które zmieniły charakter tego miejsca.

No to ja dodam drugiego grzyba.


Teraz znów jedziemy do Bełza, tylko z innej, trzeciej już strony. Po drodze był cmentarz z nagrobkami bruśnieńskimi, ale nie będę czytelników przynudzał. Za to nie odmówię sobie pokazania bełzkiego dworca kolejowego. Dworzec, to za wiele powiedziane, ale czy można powiedzieć "przystanek", pisząc o wojewódzkim (jeszcze niedawno) mieście? Dworzec tętni życiem. Te białe plamy na peronie, to kaczki a te rude na torach, to kury.

[bartolomeo]

A w niedzielę po krótkiej jeździe docieramy do Krystynopola. Dla najmłodszych czytelników: Червоноград = Krystynopol



Przez zabytkowy most pokonujemy po raz ostatni Bug



i od razu wpadamy na Pałac Potockich:



Po krótkich poszukiwaniach udaje nam się dotrzeć do głównego wejścia:



Wchodzimy i kupujemy bilety, bo w części pałacu mieści się obecnie filia lwowskiego Muzeum Historii Religii. Sympatyczna pani przewodniczka jest przez moment lekko wystraszona taką zagraniczną wizytą, ale obiecujemy dawać sobie radę z komentarzem w języku ukraińskim.

[Wojtek Pysz]

Na oficjalnym ogłoszeniu przy wejściu widniał napis o zakazie fotografowania. Ale sympatyczna pani przewodniczka nie zaprotestowała, gdy spytaliśmy, czy po jednym zdjęciu możemy sobie zrobić. Ja zrobiłem ze trzy, tutaj jedno - z panią przewodniczką oraz ikonami.