Znowu w drogę, w drogę trzeba iść, w zimę się zanurzyć

[bartolomeo]

Jakoś tak we czwartek po południu plecak zawołał do mnie wielkim głosem. Miał prawo, stał spakowany od piątku i... i nic, bo w poprzedni weekend nigdzie nie pojechałem. A teraz? Mówią, że zima w Bieszczady zawitała, że przykryła liście pierwszą zimową kołderką, że biało na połaci. No ale jak tu wierzyć w biel, skoro za oknem (szybki rzut oka za okno)... no niemożliwe... za oknem biało!

Ze złośliwym uśmiechem popatrzyłem na plecak, otworzyłem klapę i wszystko ze środka wyrzuciłem. Trzeba zrobić przegląd, bo plecak był spakowany na jednodniową wycieczkę a szykują się dwa dni w górach. W porywach do trzech!

W piątek rano pobudka nie taka znów wczesna i dawaj rydwanem powozić do samej Hoczwi, pod kościół. To tu auto zostanie na dni kilka a kierowca sobie pospaceruje. Buty na nogi, plecak na plecy i w drogę. Kilometr asfaltem a potem w bok - w białe. Niewiele tego było, ale i tak szkoda było śladami kalać. W końcu to mój pierwszy bieszczadzki śnieg tej zimy!

[bartolomeo]

Szedłem w kierunku wieży,


ale minąłem ją bokiem przyglądając się tu i ówdzie


wiszącym jeszcze na krzakach owocom.


A jak po 20 minutach popatrzyłem na wieżę


to miałem wrażenie, że nic się nie zmieniło. Tak jakbym idąc tkwił w miejscu. Fajnie, w końcu nigdzie mi się nie spieszyło.

[bartolomeo]

Połacie szybko się jednak skończyły, trzeba było wejść do przyprószonego siwizną lasu.


Śniegu było tam wyraźnie więcej, ale zasp się nie spodziewałem.


Czas płynął mi żwawo i las szybko się skończył. Wypatrzyłem sobie na otwierających się łąkach ambonę po drugiej stronie doliny i postanowiłem zjeść tam drugie śniadanie.


Jeszcze tylko trzeba przeskoczyć dolinkę i można będzie napić się gorącej herbaty.

[don Enrico]

(...)Wypatrzyłem sobie na otwierających się łąkach ambonę po drugiej stronie doliny i postanowiłem zjeść tam drugie śniadanie.(...).

No patrzcie ? Jeść śniadanie na ambonie !
Tego mój proboszcz nie pochwali....

[bartolomeo]

Groźnego masz proboszcza.

[bartolomeo]

W zimę jak dotąd zanurzyć się nie mogłem, bo choć był lekki mróz i śniegu dookoła troszkę leżało, to jednak był to lekki mróz a śniegu było tylko troszkę. Zanurzyłem się więc w dolinę, w dolinę Żerdenki precyzyjnie rzecz ujmując.

A tam i nowoczesną siłę pociągową spotkałem,


i tę trochę bardziej tradycyjną


a nawet mogłem rzucić okiem na rzadkie tego dnia dalsze widoki.


Szast-prast i już byłem pod amboną, w jedyne 30 minut.

[długi]

Jestem przekonany, że pod amboną już, już czekał mój ulubiony
ciąg dalszy

[bartolomeo]

Czekał, czekał. Pytał nawet o długiego i kazał serdecznie pozdrowić, co niniejszym czynię

Na szczęście zjeść drugie śniadanie pozwolił i herbaty nie rozlewał. Ambona okazała się co prawda otwarta na przestrzał, ale wiatr i śnieg hulał po niej jeszcze lepiej niż pod nią, więc tak jak głowę do niej wsadziłem to zaraz wyciągnąłem a śniadanie zjadłem na zewnątrz. Heniu, proboszcz będzie ukontentowany!

A jak się posiliłem to znów ruszyłem w las. Taki los Troszkę mnie po tym lesie miotało, raz za daleko na wschód, potem na zachód, ale koniec końców trafiłem tam gdzie chciałem.



Jakieś roboty tam trwały, karczowanie czy coś... Jak podszedłem bliżej to ze zdziwieniem wyczytałem gdziem trafił.


Żeby nie było wątpliwości:


Trafiłem otóż na górskie szybowisko! Czego to się człowiek nie dowie jak sobie po lesie i po połaciach podrepta

[bartolomeo]

Siadłem sobie na schodkach,


powspominałem,


i wciąłem drugą bułę. A co!

[slawek71]

Żeby nie było wątpliwości:


Trafiłem otóż na górskie szybowisko! Czego to się człowiek nie dowie jak sobie po lesie i po połaciach podrepta

Już myślałem że będziesz wracał do Hoczwi drogą powietrzną czyli szybował ale na szczęście przyziemiłeś na schodkach