Na pograniczu bieszczadzko-gorgańskim: Smerek i podwójna Repa

[iaa]

Eeee, z Wojtkiem to nie ma zabawy.
Obca mu jest metoda poznawania gór poprzez długie, forsowne odpoczynki.(
Jak chodzi, tak też pisze: szybko i planowo.((

To ja sobie pozwolę od początku, powolutku, niemetodycznie:
- wyruszyliśmy na Wschód
SCR1.jpg
- w celu znalezienia odpowiedzi na pytania:
Czy z Torunia na Smerek jest daleko?
Czy da się tam dojść w jeden dzień?
Jeśli się da, to czy można tam zanocować?
Co widać ze szczytu?

Gdzie właściwie leży ten Smerek?


Na te i inne wątpliwości postanowiła odpowiedzieć ekipa w składzie podanym na zdjęciu: ten czwarty, na belce, to trochę na przyczepkę, ale okazał się niezbędnym
i niekonfliktowym towarzyszem.


SCR3.jpg
Podążając ku, spotkaliśmy takich Czworo, co to do końca nie wiedzą, gdzie ich oczy poniosą i w którym kurorcie nocować będą.
Zwykle jeżdżą dużym, wygodnym wozem z charakterystycznym znaczkiem na klapie.
Tym razem bywali u wód.
DSC_6252.jpg
Wojtek myślał o zdobyciu szczytu kolejką wąskotorową, jeżdżącą po sporych nachyleniach, wybiliśmy mu to z głowy.
SCR9.jpg
Może innym razem...

[don Enrico]

(...)
Podążając ku, spotkaliśmy takich Czworo, co to do końca nie wiedzą, gdzie ich oczy poniosą i w którym kurorcie nocować będą.
Zwykle jeżdżą dużym, wygodnym wozem z charakterystycznym znaczkiem na klapie.
.(...)

O, przepraszam, troszkę wiedzieliśmy, a dokładniej wiedzieliśmy , że chcemy w góry.
A jakie ?... i którędy ?
Po co sobie zaprzątać głowę takimi detalami.

[Wojtek Pysz]

Po wejściu na górę, trzeba z niej zejść. Schodziliśmy grzbietem na zachód. Początkowo schodzenie było przedzieraniem się przez smerekowe gąszcze i drzewne przeszkody. Potem na grzbiecie pojawiła się ścieżynka, później ścieżka, dalej leśna droga. I coś zaczęło być widać. Lekko po lewej, w tle – Borżawa …



a lekko po prawej – Bliźniec, który my, na prywatny użytek, nazwaliśmy „Bliźniakami”.



Jeszcze niżej pokazała się wieś Nowosielica.

Na te i inne wątpliwości postanowiła odpowiedzieć ekipa w składzie podanym na zdjęciu: ten czwarty, na belce, to trochę na przyczepkę, ale okazał się niezbędnym
i niekonfliktowym towarzyszem.
SCR3.jpg

Zdjęciem z tego miejsca jeden z uczestników chciał zaprezentować naszą ekipę. Myślę, że nasze plecaki nie są aż tak rozpoznawalne, by na podstawie zdjęcia zidentyfikować ich właścicieli. Ja może poszerzę trochę widok, dodam 2/3 składu ekipy oraz grzbiet Czarnej Repy na horyzoncie.

[Wojtek Pysz]

Następne obrazki, to przejście przez prawie całą wieś Nowosielica.



Ze Smereka zeszliśmy do wsi tuż obok cerkwi.



Idziemy,


idziemy,


idziemy,


idziemy,


... aż doszliśmy. Tutaj nabranie sił przed Czarną Repą.



Nie byliśmy jedynymi, którzy przyszli tu coś wypić



Rodzice zasiedli w sklepie a dzieciarnia dostała coś słodkiego i bawiła się na świeżym powietrzu.



Gdy zaproponowałem zrobienie zdjęcia, dzieci błyskawicznie stanęły, "jak trzeba"



A potem chciały jeszcze ...

[bartolomeo]

Bliźniec, który my, na prywatny użytek, nazwaliśmy „Bliźniakami”.

Dały nam (*) kiedyś te Bliźniaki popalić, nawet z tej okazji demokratycznie wówczas ustaliliśmy, że to one są Czarną Repą, aby następnego podejścia już nie było



Po lewej Bliźniaki, po prawej Smerek.

(*) dwa plecaki z trzech zdobywających w tej relacji Smerek mordowały się wówczas z Bliźniakami.