Pop Iwan po raz kolejny zimą …

[Wojtek Pysz]

Pop Iwan po raz kolejny zimą nie został zdobyty! To już taka forumowa tradycja;-)

Dlaczego? Może dlatego, że było minus 20 st.C i na grani mocno wiało? Może dlatego, że miejscami było śniegu po pas? A może dlatego, że za szybko trzeba było wracać do domu? Niech każdy wybierze sobie swoja wersję.

A było to tak.
W pierwszym tygodniu 2017 roku zebrała się interregionalna oraz interdyscyplinarna 7-osobowa grupa pod dowództwem pana dyrektora ministra „jojo”. Niemal w przeddzień wyjazdu, rzutem na taśmę dołączył do nich piszący te słowa, dla którego pan dyrektor wykupił ostatni bilet w pociągu.

Przebieg wycieczki w skrócie:

A. DOJAZD.

1. ​Prywatnym busem jednego z uczestników jedziemy do Medyki. Przejściem pieszym przechodzimy na Ukrainę do Szegini
2. Tuż za przejściem zagaduje nas miejscowy busiarz Andrzej, oferując podwiezienie, dokąd tam chcemy. Korzystamy z propozycji i jedziemy do Sambora.
3. Godzina oczekiwania na dworcu i jedziemy „elektriczką” do Turki. Tu czeka na nas znajomy Romko, który próbuje (bezskutecznie) znaleźć miejsce, w którym można coś ciepłego zjeść.
4. Wsiadamy w dalekobieżny pociąg Lwów-Sołotwino, na który mamy zarezerwowane miejsca sypialne.
5. W Sołotwinie wsiadamy w autobus Mukaczewo – Kołomyja, którym jedziemy do Jaremcza.
6. W Jaremczu znajdujemy kolejnego busa, który ma nas zawieźć do Ilczy. Po drodze udaje się namówić kierowcę, by - jeśli warunki drogowe pozwolą - pojechał dalej w dolinę Czarnego Czeremoszu. I tak dojeżdżamy do Dzembroni, gdzie nocujemy u miejscowej hucułki.

B. WYPRAWA NA POP IWANA.

1. Wyruszamy ok. godz. 7 rano. Dochodzimy prawie pod szczyt Smotrycza. Biorąc pod uwagę panujące warunki oraz patrząc na zegarki, wracamy do Dzembroni. Nocujemy u miejscowej hucułki.

C. IDZIEMY DO KUBY.

1. Wyruszamy na Koszaryszcze, do „Chatki u Kuby”. Chatka miała być otwarta, a jest zamknięta. Schodzimy do Bystreca.

D. POWRÓT.

1. ​Schodzimy piechotą do Ilczy.
2. W Ilczy wynajmujemy busa do Worochty.
3. Jedziemy pociągiem z Worochty do Kołomyi.
4. Jedziemy autobusem z Kołomyi do Lwowa
5. Jedziemy marszrutką ze Lwowa do Szegini. Wracamy do Polski przez przejście piesze.
6. Pozostawionym na parkingu w Medyce busem wracamy do domów.

Wyjście na Pop Iwana było planowane „na poważnie”. Potwierdza to ekwipunek, który każdy z uczestników miał zabrać ze sobą.

[maciejka]

Brawo! Podziwiam determinację Będąc krótko w Bieszczadach cały czas o Was myślałam, jak sobie radzicie w te srogie mrozy (Kuno, no jak tam? Widzę, że powoli stajesz się zimowym zwierzątkiem). Ja byłam nieźle wyposażona w ciepłe rzeczy, ale na pierwszej wycieczce poczułam, że to za mało i następnego dnia jeszcze dołożyłam warstw. Cieszę się, że mogę sobie wyobrazić miejsca w których byliście, wspomnieć krajobrazy. Będę wdzięczna za rozwinięcie relacji, chętnie posłucham Waszych wrażeń i obejrzę zimowe czarnohorskie widoki.
Do pióra cała załoga!

[bieszczadzka kuna]

(Kuno, no jak tam? Widzę, że powoli stajesz się zimowym zwierzątkiem).

Maciejko, to tylko kwestia futra.
Nie zdobyłam drugi raz Popa Iwana, nie było spania w namiocie w zimowych warunkach i jeszcze sir Bazyl mnie dobił, bo po powrocie zajrzał do mapki i ponoć wbrew naszemu rozsądkowi, powinniśmy dojść do niego, niewiele brakowało. Za to otrzymaliśmy zaproszenie od Wojtka do rozstawienia namiotów w jego ogrodzie, aby w ten sposób zrealizować plan zimowego noclegu. Ekipa wieloosobowa ale zacna i bardzo zgrana, dostałam nominację na Ministra Kultury, przygód co niemiara, radości i śmiechu, komicznych taktyk podejścia, które dla patrzącego z boku mogłyby się nawet wydawać tragiczne. Żal było wracać.
P.S. Maciejko brakowało tam ciebie.

[sir Bazyl]

...

D. POWRÓT.

1. ​Schodzimy piechotą do Ilczy.
2. W Ilczy wynajmujemy busa do Worochty.
3. Jedziemy pociągiem z Worochty do Kołomyi.
4. Jedziemy autobusem z Kołomyi do Lwowa
5. Jedziemy marszrutką ze Lwowa do Szegini. Wracamy do Polski przez przejście piesze.
6. Pozostawionym na parkingu w Medyce busem wracamy do domów.

...

Ja bym dodał jeszcze podpunkt a do punktu trzeciego:
3a/ jedziemy autobusem miejskim ze stacji kolejowej w Kołomyi do dworca autobusowego w Kołomyi.
I w ogóle dla mnie jest to niepojęte i nie wiem jak On to robi ale jojo, bo o nim mowa, posiada niesamowity dar załatwienia transportu w warunkach różnych i wszędzie!!! Np. po 10 kilometrowym, nocnym marszu zalodzonymi i zaśnieżonymi drogami, gdy dotarliśmy do skrzyżowania w Ilczy, nie minęło pięć minut i podjeżdża do naszej grupki bus, z którego promienieje uśmiechnięta morda jojo oznajmiająca nam: mamy transport! Bez niego to byśmy chyba jechali cztery dni i w góry chyba by się wyjść nie udało. Jest naprawdę wybitnym transportologiem! Jeszcze raz chciałem Ci za ogarnięcie tych trudnych kwestii gorąco podziękować!
Z drugiej strony, ja dałbym relacji tytuł: Bardzo dobre połączenie

[Wojtek Pysz]

Za to otrzymaliśmy zaproszenie od Wojtka do rozstawienia namiotów w jego ogrodzie, aby w ten sposób zrealizować plan zimowego noclegu.

Zaproszenie jest ciągle aktualne A teraz będzie od początku.


Pobyt w kraju ościennym trzeba zacząć od zdobycia miejscowych środków płatniczych.



Następnie należy zaopatrzyć się w artykuły pierwszej potrzeby.



I wtedy można już wyruszyć w konkretną podróż. Wsiadamy do pociągu z Samborze.



A wysiadamy w Turce.



Turka. W poszukiwaniu czegoś ciepłego do zjedzenia, na wyludnionych ulicach miasta spotykamy tylko zabłąkaną straż pożarną.



Po całonocnej podróży, dnia drugiego o 9:15 docieramy do stacji Sołotwino, położonej przy granicy rumuńskiej.



Zgodnie z instrukcją, przez tory przechodzimy szybko.



Koło południa, dłuższy przystanek w Rachowie.



O 14:20 jesteśmy w Jaremczu. Czas poszukać transportu na dalszą drogę.

[Wojtek Pysz]

Ja bym dodał jeszcze podpunkt a do punktu trzeciego:
3a/ jedziemy autobusem miejskim ze stacji kolejowej w Kołomyi do dworca autobusowego w Kołomyi.

Wiedziałem, że o czymś zapomniałem. Widziałem, że w obie strony przejazdów było po 6. Zapomniałem o tym autobusie miejskim i - żeby było 6 - dodałem w punkcie trzecim ten środek transportu: "piechota".

I w ogóle dla mnie jest to niepojęte i nie wiem jak On to robi ale jojo, bo o nim mowa, posiada niesamowity dar załatwienia transportu w warunkach różnych i wszędzie!!!

O tak, potwierdzam! Jojo - jeśli trzeba - znajdzie i wynajmie zaprzęg reniferów na Saharze. Ale też ktoś, kto do celu odległego o 200 km potrafi wynaleźć trasę o długości 450 km (z pięcioma przesiadkami) musi sobie jakoś radzić;-)

[maciejka]

Maciejko, to tylko kwestia futra.

O tak, futro to podstawa! Ale jeszcze trzeba mieć, to zacięcie na takie wyrypy. A ja chyba zaczynam wymiękać
Ale posłucham sobie w cieple, jak to inni się mrozili, na rakietach harcowali....

[jojo]

Wiedziałem, że o czymś zapomniałem. Widziałem, że w obie strony przejazdów było po 6. Zapomniałem o tym autobusie miejskim i - żeby było 6 - dodałem w punkcie trzecim ten środek transportu: "piechota".

O tak, potwierdzam! Jojo - jeśli trzeba - znajdzie i wynajmie zaprzęg reniferów na Saharze. Ale też ktoś, kto do celu odległego o 200 km potrafi wynaleźć trasę o długości 450 km (z pięcioma przesiadkami) musi sobie jakoś radzić;-)

Koligen, dzięki za te pochwały i nutki ironiczne. To się troszkę odgryzę. Czy autor i inicjator tegoż wątku pokazałby szerszej publiczności, na jakimż to dokumencie przewozowym (to ten ostatni bilecik w pociągu) zamierzał w nocy z 5/6 stycznia br. przemierzyć dwie niemałe ukraińskie obłastii : lwowską i zakarpacką. Wsad wysłałem na e-malkę - o zaprezentowaniu brody musi zdecydować posiadacz.....

[Wojtek Pysz]

Koligen, dzięki za te pochwały ...

Oh, Herr Minister, gdy się pochwały należą, to trza chwalić i już!
A względem brody mojej i dokumentów jakichś, to nic do ukrycia nie mam - chcesz Pan, to wal Pan śmiało i już

[mercun]

Następnie należy zaopatrzyć się w artykuły pierwszej potrzeby.

Na Jowisza! Na takich produktach trudno liczyć na powodzenie wyprawy