Przez przełęcz Prislop i góry Macin do Babadag

[Waldemar]

Rano niebo zasnute chmurami przez które czasami z trudem przedziera się nieco słonecznego światła. Ruszamy w głąb krainy Sasów Siedmiogrodzkich. Już po 20 kilometrach skręcamy w boczną drogę do Feldioary. To nazwa rumuńska,która Polakom raczej nie kojarzy się z niczym, wegierska Barcafoldvar też brzmi obco,ale niemiecka – Marienburg - już powinna nam coś przypominać…?! Toż to niemiecka nazwa naszego Malborka! Nie ma mowy o przypadku – wjeżdżamy do stolicy pierwszego, europejskiego państwa Krzyżaków. Na początku XIII wieku sprowadził ich tutaj król Węgier Andrzej II, który nadał im znaczne ziemie i przywileje, ale już kilkanaście lat później zostali stąd wypędzeni i wtedy … przygarnął ich nasz rodak z Mazowsza, Konrad M. Ale nim do tego doszło Krzyżacy zdążyli pobudować okazałe zamczysko, którego pozostałości tkwiły na wzgórzu nad doliną rzeki Aluty. Czas przeszły jest w tym przypadku uzasadniony, ponieważ kończy się gruntowna rekonstrukcja tej budowli. Póki co prace trwają i nie da się zwiedzać fortalicji, więc oglądamy ją z oddali.


Wracając przejeżdżamy obok potężnego obronnego kościoła z przełomu XIII i XIV wieku. Pierwotnie katolickiego, a później ewangelickiego . Służył osiadłym tutaj Sasom.


Droga prowadzi przez siedmiogrodzkie równiny. Skręcamy w boczna drogę w stronę kolejnej atrakcji


To Homorod ze swoim słynnym kościołem warownym. Góruje swoją wieżą, podwójnymi murami obronnymi i kilkoma basztami nad całą okolicą. Zbudowali go w XIII wieku katoliccy osadnicy z Flandri, których potomkowie przeszli na luteranizm.
Odnajdujemy dom kościelnego, którego żona otwiera nam świątynię


Bardzo skromne, surowe wnętrza




Oczywiście chcemy wejść na wieżę. Przewodniczka coś nam długo tłumaczy, ale w końcu macha ręką i pokazuje, że możemy się tam wspinać. No to idziemy. Tablica pamiątkowa na murze okalającym kościół podaje co prawda, że w 2000 roku staraniem Towarzystwa Kulturalnego Niemców w Rumunii wyremontowano kościół. Nie był to zapewne gruntowny remont, bo to co od razu rzuca się w oczy to niezwykła surowość tego zabytku.. Żadnego śladu nowożytnych materiałów ze słynnym szarym betonem na czele.
Budowla miała wytrzymać ostrzały i oblężenia, mury są naprawdę baaardzo grube


Pomału zdobywamy kolejne podesty, półpiętra i piętra


Z hurdycji, przy pełnym słońcu, ciekawy widok na wioskę




oraz założenie obronne


Widać podwójny mur z basztami mniejszymi (pulpitowymi) i większymi




Podziwiamy też szczegóły konstrukcji drewnianej konstrukcji wieży




Schodzimy po surowych, kamiennych schodach


I na odchodne spoglądamy od środka na zewnętrzny mur warowni-kościoła. Jest na niej kilka sfatygowanych kartek z informacjami dla turystów. Jedna z nich po polsku, gdzie znajdujemy ostrzeżenie, że wchodzenie na wieżę odbywa się na własną odpowiedzialność zwiedzających

…żegnamy się z przewodniczką i pora ruszać dalej

Kilka kilometrów dalej kolejna atrakcja

Nad miasteczkiem Rupea góruje potężna twierdza,

która z bliska robi jeszcze większe wrażenie




Całość poddana została gruntownej renowacji i częściowej rekonstrukcji.


Z zamku jest ponoć wspaniały widok na Transylwanię. Niestety my mamy pecha, jest szaro, mgliście i czasami pada.
Przejeżdżamy jeszcze raz przez miasteczko z zachowaną saską zabudową


Cdn.

[Waldemar]

Po kilkunastu kilometrach ponownie zapuszczamy się na boczną drogę. Do przejechania mamy tylko osiem kilometrów, ale ich fatalny stan sprawia, że droga dłuży się niesamowicie. Dookoła łagodne wzgórza pokryte łąkami i lasami. Ani śladu człowieka.
Z któregoś z kolejnych wzniesień dostrzegamy kościół w Viscri czyli Białej Wsi


Przejeżdżamy przez zabudowania wsi. Domy niebogate, ale niektóre z gankiem...


To było przedmieście (a raczej opłotki) z domostwami mieszkających tu teraz Romów,

a zaraz potem wjeżdżamy na główną ulicę z saską zabudową


Jeszcze kilkaset metrów bocznej uliczki i jesteśmy opodal świątyni


Zwiedzanie jest możliwe w kliku wyznaczonych porach. Mimo, że do najbliższej z nich jeszcze sporo czasu, udaje nam się wejść do środka


Wszystko co można wyczytać o kościołach warownych Siedmiogrodu jest tu na wyciągnięcie ręki




Kościół ma swoje początki w XII wieku. Od wieku szesnastego jest świątynią ewangelicką,

Trafiliśmy na porę sprzątania

Z trzynastowiecznej, potężnej wieży spoglądamy na bliższą i dalszą okolicę




Wiekowa konstrukcja z jednej strony prezentuje się solidnie, ale z drugiej - deski uginają się przy każdym kroku, a przez szpary widać wokół sporo „przestrzeni”…








Sasi w tych domostwach mieszkali, modlili się i chronili w kościele i na tym cmentarzu zostali…


Wszystko tutaj jest wiekowe, więc i prastare drzwi podparte są okruchem nastowiecznego muru


Urokliwe zaułki wewnątrz obwarowań




W kilku pomieszczeniach jest ekspozycja upamiętniająca dawnych mieszkańców

„Kto chce żyć w spokoju, powinien dużo milczeć i mieć dużo cierpliwości”

i jeśli tak żyli, to być może i dzięki temu przetrwali na obcej ziemi z górą 700 lat…


Można by tu spędzić i cały dzień, ale… pora na nas




Przy uliczce popod kościołem mieszkające tu Romki sprzedają swoje rękodzieło i domowe przetwory


Wracamy na główną ulicę ... Nie udało się nam spotkać Andrzeja w Babadag, a może tutaj uda się nam spotkać Karola. O, przepraszam - księcia Karola – przecież ma tutaj wykupioną przez siebie posesję. Może to ta?


I jeszcze jedno ciekawe obejście


Przed nami znajome osiem kilometrów prawdziwie bocznej drogi…
cdn

[Waldemar]

Wkrótce po dotarciu do głównej drogi dojeżdżamy do Saschiz….Jest tu XV-to wieczny okazały kościół i potężna, wolnostojąca wieża




Kościół po renowacji, wieża czeka na swoją kolej


W małym sklepiku obok wieży dopadamy mapę (która nazywa się „Atlas der Siebenbürgisch-Sächsischen Kirchenburgen und Dorfkirchen” i została wydana przez Patrimonium Saxonicum) z lokalizacją zabytków Sasów Siedmiogrodzkich. Druga strona mapy jest ciekawsza od pierwszej (która jest po prostu mapą) - są tu widoki, rzuty, aksjonometrie 22 najokazalszych budowli co pozwala ocenić stopień złożoności i porównać wielkość poszczególnych fortalicji. Są też krótkie opisy, choć tylko po niemiecku. Do mapy załączony jest spis/indeks, który zawiera 527(!) zabytków umiejscowionych na pierwszej stronie mapy.
Dwie panie z obsługi posługują się niemieckim, a oprogramowanie komputera i kasy też jest po „sasku”.

Przed nami Sighisoara. Jak podaje przewodnik to jedna z dwóch umownych stolic „saskiej krainy”.
Rozglądając się po okolicy maszerujemy w stronę starówki






Otoczenie placu Hermann Oberth to zarówno secesja


jak i średniowiecze




Brama zegarowa


To na niej wzorowano się budując wieżę w Saschiz. Obie mają wielobarwne dachówki, ale tylko ta ma zegar umieszczony nie w osi wieży.

Z okolic bramy rozpościera się widok na okolicę




Tu stare sąsiaduje z nowym. Ze wzgórza można szybko zejść niżej efektownymi schodami

Kręcimy się po uliczkach i zaułkach. Wszędzie błysk niedawnej (?) gruntownej renowacji






Cała starówka otoczona była murami obronnymi, w większości zachowanymi










Widok na wzgórze katedralne


I kolejne miłe oku zakątki




Ostatni widok na starówkę


A na koniec nasz wkład do zbioru orginalnych zdjęć z Rumunii zapoczątkowanych tutaj http://forum.bieszczady.info.pl/show...spolitej/page6 przez naszego forumowego klasyka


…chaos jakby mniejszy, ale ta ilość! No i środek miasta!

cdn.

[asia999]

Jeśli chodzi o atrakcje "pozapejzażowe" to uwielbiam właśnie takie miejsca - mniejsze i większe wsie lub miasteczka, gdzie średniowiecze nie dało się wyprzeć do końca kolejnym współczesnościom. :)

Zdjęcia są super. Miejsca i ich historie bardzo ciekawe. Rupea z twierdzą nasunęła mi skojarzenie z Olsztynem pod Cz., a w tym wypadku na pierwszy rzut oka pomyślałam, że to jakaś dziwna biblioteczka

No to czekam na c.d. :)

[Waldemar]

Zbaczamy do Dumbraveni. Dzisiaj to senne miasteczko…


które w przeszłości było jednym z kilku najważniejszych ośrodków Ormian w Transylwanii. Pozostała po nich mocno zniszczona, ale nadal wspaniała, olbrzymia osiemnastowieczna katedra, którą mogliśmy obejrzeć tylko z zewnątrz




Z niedawno zakupionej mapy/atlasu z zabytkami Sasów Siedmiogrodzkich jasno wynika, że Biertan to jeden z największych warownych grodów tych stron! A to tuż obok! Zapuszczamy się więc po raz kolejny w boczną drogę…


…na mgnienie pojawia się skojarzenie z Neuschwanstein (góry, wieże i wieżyczki…)



Wędrujemy nieśpiesznie po wsi i wokół zachowanych murów






Na sporym odcinku kościół otoczony jest potrójnym murem




Obwarowania są w dobrym stanie






Tak jak i wielu podobnych miejscach, kościół pierwotnie był katolicki, ale ostatecznie przeszedł w ręce protestantów. Długo był siedzibą ewangelickich biskupów. A mimo to w jednej z wież cały czas funkcjonowała katolicka kaplica. Ciekawe czy zaistniał gdzieś…,kiedyś... przypadek odwrotny – w katolickiej świątyni czynna protestancka kaplica?







Klasyczna, saska zabudowa wsi, a za nią charakterystyczny stok sąsiedniego wzgórza


I to już koniec przechadzki-przejażdżki po saskiej krainie...

Jeszcze tylko parę kwadransów w Klużu


Katedra św. Michała, a przed nią pomnik Macieja Korwina, króla Węgier

I kilkuset kilometrowy powrót do Polski urozmaicony choćby takimi przydrożnymi niespodziankami


…kilka zbliżeń detali dla zainteresowanych (Asia999 ?)…






Do zobaczenia!

[mercun]

Rzadko wyrażam zazdrość. Tym razem poddaję się - genialna podróż. Od bałkańskich klimatów po romskie zamki. Jeśli Ci kiedyś braknie kierowcy czy towarzystwa to ja się piszę.

[asia999]

…kilka zbliżeń detali dla zainteresowanych (Asia999 ?)…

wśród misternych "koronek" dostrzegłam i socjalistyczną gwiazdę i kapitalistycznego "mercedesa" - ktoś miał fantazję...

Dzięki za super relację! :))

[jojo]

Piękna Ta Twoja Rumunia Waldemar. Chyba czas porzucić Ukrainę i ruszyć twoimi śladami. Dzięki za fotki, opis i zmotywowanie do zmiany kierunku.