Skrzynka pocztowa

[maciejka]

Mi się Bartek wydaje że skrzynka ta sama - tylko ktoś ją przez te 11 lat ODNOWIŁ i założył "kolczyk" .

Z tą skrzynką nie jest sprawa prosta i oczywista;-) Jeśli pobawić się dalej w detektywa to można znaleźć, że na skrzynce sprzed 11 lat był namalowany napis: пошта a obecnie jest wytłoczony: почта. Pierwsza pisownia jest taka, jak w języku ukraińskim a druga jak w rosyjskim.
Ale zawsze pozostaje obecny numer 68.
Takie ciekawostki wychodzą ze zwykłej skrzynki na listy

[bartolomeo]

Jeszcze zanim weszliśmy do Rypianej zrobiliśmy sobie zbiorówkę:



A potem, już we wsi, widzieliśmy i tradycyjne wiejskie obrazki



i kolejne kamienne krzyże.



Zbliżał się wieczór, zmęczone nogi domagały się odpoczynku, a wieś ciągnęła się i ciągnęła. Rozbić się u kogoś w obejściu bez zgody gospodarza nie wypada, a jakoś ludzi w tej wsi widzieliśmy niewielu. Jak tylko mijaliśmy kawałek trawy w sam raz pod namiot to jak raz nie było się kogo zapytać o zgodę

[Wojtek Pysz]

.... A potem, już we wsi, widzieliśmy i tradycyjne wiejskie obrazki ....

Przebijam - dwa konie i dwie świnie


Henio wynalazł miejsce nad potokiem, które wyglądało na "niczyje" i tu postanowiliśmy zanocować. Noc minęła spokojnie.


Widok z naszego miejsca biwakowego.


W dalszą drogę ruszać czas.

[maciejka]

Przebijam - dwa konie i dwie świnie

Dorzucam tuzin kaczek i cztery druty jaskółek

[bartolomeo]

Jaskółki były wyjątkowe, pozwolę sobie więc troszkę się powtórzyć



Doszliśmy już do wsi Smereczka, za nami Grąziowa, Dniestrzyk Hołowiecki i Rypiana. Wsie zadbane, z obejściami ukwieconymi a chałupami pomalowanymi. No i cały czas z olbrzymim wyborem kamiennych krzyży



i wspaniałymi, zabytkowymi magazinami.



Niestety wsie muszą się kiedyś skończyć i chcąc nie chcąc znów ruszyliśmy pod górę. Na szczęście nie byłą to już Magura Łomniańska (a grzbiet prowadzący do źródeł Dniestru), liczyliśmy więc na łatwiejszą wędrówkę

[bartolomeo]

Na grzbiet udało nam się wdrapać w miarę łatwo, grzbietem zaś początkowo prowadziła nas nikła ścieżka.



Wyprowadziła nas jednak (dosłownie!) w maliny i... znikła. I znów krzaczory, tak jak dzień wcześniej Wędrowaliście kiedyś przez wielkie malinisko, z krzakami powyżej głowy? Interesujące przeżycie...



Nie na tyle jednak, by grzbietu nie porzucić i nie cieszyć się z otwartych przestrzeni w dolinie.



Drugi raz zostaliśmy zmuszeni do porzucenia grzbietu i kontynuowania wędrówki polnymi drogami. Do Rozłucza nie było już daleko, tym razem udało nam się zasiąść w restauracji hotelu Sobin i zamówić wybrane dwa dni wcześniej smakołyki A potem droga powrotna, trzy godziny na granicy i gwałtowna burza z oberwaniem chmury pod Dynowem. Ale to już inna historia

[jojo]

Na grzbiet udało nam się wdrapać w miarę łatwo, grzbietem zaś początkowo prowadziła nas nikła ścieżka.

No toż jest tak jak piałem gdzieś tam na początku - Szacowny Pan Wojciech sobie elegancko SPACERUJE !!!!

- - - Updated - - -

Drugi raz zostaliśmy zmuszeni do porzucenia grzbietu i kontynuowania wędrówki polnymi drogami. Do Rozłucza nie było już daleko, tym razem udało nam się zasiąść w restauracji hotelu Sobin i zamówić wybrane dwa dni wcześniej smakołyki A potem droga powrotna, trzy godziny na granicy i gwałtowna burza z oberwaniem chmury pod Dynowem. Ale to już inna historia

No nie mów Bartek, że chcesz skończyć taką fajną relację z wycieczki ....

[bartolomeo]

Ja ją już skończyłem

[Wojtek Pysz]

Bartolomeo obfotografował po drodze wszystkie krzyże kamienne, więc dla mnie pozostały chałupy drewniane, w czasach ZSRR pokryte eternitem.




A tutaj ciekawy kwartet piwniczek-składzików.


Droga między Rypianą a Smereczką. Na mapie Ruthenus nie jest nawet zaznaczona. A realnie jeździ nią autobus, który osobiście widzieliśmy.


Nieco wyżej bartolomeo wspominał o "wspaniałych zabytkowych magazinach". Osoby, które nie odwiedzają tych stron, mogły nie skojarzyć, że poniżej takiego opisu, umieścił właśnie zdjęcie jednego z tych magazinów. Tak, ten budynek to nieźle zaopatrzony wiejski sklep.


Kto nie wierzy, niech zajrzy do wnętrza.


Pejzaż z cerkwią i krową - widok znad Smereczki.


Rozmowy międzynarodowe w cztery oczy.


Pejzaż z końskim zadem i strażnikiem masztu.


Rozłucz - tu za chwilę zjemy obiad.


Ja też już skończyłem.

[coshoo]

Fajnie, ehh...
Czekam na swój jakiś jesienny wyjazd. Ciśnienie na górskie klimaty już przekracza niebezpieczne wartości.