Grudzień

[WUKA]

Ciężkim ołowiem,
niebo nawisa.
Przydrożne chwasty,
wiatrem targane.
Bielą pokryta,
doliny misa.
Słońca wygląda,
zmarznięty ranek.
Pęki jemioły,
tulą się w drzewa
jak choinkowe
bombki, świątecznie.
I swe zimowe,
kolędy śpiewa wróbel,
pod dachem skryty
bezpiecznie.
I szare chmury
i dym z komina.
I w duszy szaro,
jak późnym zmierzchem.
I tęskną strunę,
trącać zaczyna,
Anioł Zadumy
zaspany jeszcze.
WUKABieszczady luty 2016 192.jpg

[partyzant]

A u mnie wróble mają schronienie w gęstym krzaku jaśminu. O dym z komina dbam, ciągle uzupełniam zapasy drewna.
Wiersz bardzo mi się podoba.