Borżawa: Wołowiec-Miżhirja

[bartolomeo]

Od kilku lat wisi u mnie na ścianie taka panorama, 120x40cm:


Po kliknięciu w zdjęcie otworzy się duża wersja

Codziennie oglądam Borżawę, rano i wieczorem Powolutku narastała we mnie ochota aby tam wrócić. Z zainteresowaniem czytałem wszelkie informacje, także (a może przede wszystkim) relacje na forum, słuchałem opowiadań kolegów (pamiętam Twoją opowieść Krzychu z wejścia od zachodu, ze stacji 1663km). Zbierałem te relacje, układałem w głowie plan i wiedziałem jak chcę iść. Plan był w zasadzie gotowy i czekał na realizację.

Jak to z planami jest każdy wie, kiedy tylko nadarzyła się okazja to ze względów czasowych i komunikacyjnych poszedłem na Borżawę utartą, czerwoną ścieżką od Wołowca. Mniej więcej dwa tygodnie temu

[bartolomeo]

Pierwszy dzień to mozolne podejście od Wołowca. Start koło południa, a potem kilka długich godzin, cały czas w górę. Ale jak się w końcu minie krzyż to wiadomo, że było warto



To na takie widoki się czeka czasem i kilka miesięcy.



Po siedmiu godzinach (tylko 7km w planie, ale do tego 950m podejść), jeszcze przed Płajem, namiot stanął sobie w trawie przy bocznej dróżce, nie więcej jednak jak 100m od głównej drogi grzbietowej.



Można było już spokojnie, bez obciążenia na grzbiecie, porozglądać się po świecie.

[bartolomeo]

A na Borżawie rozglądać się warto. Czy to za dnia...


Po kliknięciu w zdjęcie otworzy się duża wersja

... czy pod wieczór.


Po kliknięciu w zdjęcie otworzy się duża wersja

Noc minęła spokojnie a kolejny dzień obudził słońcem i bezchmurnym niebem.

[don Enrico]

(...)
Noc minęła spokojnie a kolejny dzień obudził słońcem i bezchmurnym niebem.

A propos bezchmurnego dnia w środku lata
Jaką metodę przyjąłeś dla lokalizacji źródeł wody ?

[bartolomeo]

Miałem informacje z relacji Wojtka i Krzycha a także mapę. I oczy Z wodą nie było żadnych problemów, bez istotnego schodzenia z grzbietu raz dziennie tankowałem do pełna, gdyby było trzeba można było tankować częściej. Nie widzę uzasadnienia dla legendy o wyjątkowym braku wody na Borżawie, przynajmniej w tej części, którą widziałem.

Pierwszego dnia miałem wodę z dołu, nie tankowałem. Drugiego dnia jeszcze przed Płajem zszedłem po poziomicy na północ od grzbietu, wybrałem drugie źródełko wprost na ścieżce.



EDIT: zejscie z grzbietu i dwa jary są wyraźnie widoczne na jednej z wcześniej wklejonych panoram. Największa woda na tej ścieżce jest wg mapy jeszcze dalej, ja nie szedłem.

[bartolomeo]

Drugiego dnia, tak jak pisałem, wstał piękny i słoneczny dzień. Podczas wędrówki przez Płaj w stronę Wielkiego Wierchu można było oglądać jednak coraz więcej malowniczych chmur. Stij ubrał czapeczkę z mgły i zdjął ją dopiero wieczorem, a bezpośrednio przed Wielkim Wierchem zaczęła straszyć burza.



Na szczęście tylko postraszyła



Po przejściu grani Stij-Wielki Wierch (trawersem poniżej czerwonego szlaku, nie zdobywałem ani jednego ani drugiego szczytu) pojawiło się trochę ludzi, kilku motocyklistów, jakiś domowej roboty quad. W oddali na Himbie (posługuję się nazewnictwem z mapy ACCA, Rugała nazywa tę górę Gimbą) widoczne było skupisko ludzi i samochodów. Turystycznie był to najmniej ciekawy fragment wędrówki, na szczęście za Himbą błyskawicznie zrobiło się pusto. Po prawej towarzyszył jedynie przez chwilę paralotniarz z pasażerką. Znów można było cieszyć się ciszą i połoniną na wyłączność.



Na trawersie Magury-Żyde można było uzupełnić wodę, źródełko co prawda było słabe, ale było Jeszcze przed Hrabem, na płytkiej przełęczy za szczytem 1386m, burza jednak się zdecydowała zrobić swoje.



Namiot stanął błyskawicznie i dał schronienie od ulewy i wichury na długie dwie godziny. Miało się już ku wieczorowi jak namiot trafił ponownie na plecy a nogi - i oczy! - jeszcze chwilę popracowały.





Ostateczny biwak stanął na kolejnej płytkiej przełęczy, pomiędzy Szerokim Wierchem a Kiczerą, tak z 50m na wschód od drogi grzbietowej, na maleńkim spłachetku trawy wśród wszechobecnych borówek.

[bartolomeo]

Na osobny post zasługuje wzmianka o spotkaniu z pewną damą:



Pełne zaskoczenie, nadobnica alpejska wysoko na połoninie!

[bartolomeo]

Trzeci dzień znów budził słońcem. Dla okrasy od północno-wschodniej strony Borżawy pojedyncze wzgórza pływały w morzu obłoków...



a od północno zachodniej kąpały się w ostrym słońcu.



Przed szczytem Kruhla, po prawej stronie drogi na wysokości widocznych na zdjęciu namiotów, obfite źródło pozwoliło uzupełnić zapasy wody.



Widoki były przepiękne, nogi niosły same



Przed przełęczą Pryslip, na trawersie Opołonka, minąłem kolejne źródło opisane niegdyś przez Wojtka jako "woda z koryta". Koryto jest już zupełnie spróchniałe ale wodę można czerpać bezproblemowo kilka metrów wyżej. Na samej przełęczy zaczęło ostro wiać i pomrukiwać...



Nad Munczelem krążyły chyba wszystkie czarownice z okolicy



Udało się dojść do Przełęczy pod Drutami mijając po drodze "wodę z rurki". Woda już nie jest z rurki a z obciętej butelki, ale leje się wartkim strumyczkiem, można nabierać do woli! Ja niestety nie nabrałem, uzupełniałem braki wody w najniższym punkcie Przełęczy pod Drutami. Odchodzi tam na północy wschód ścieżynka po poziomicy, prowadzi to bardzo ubogiego i niezbyt czystego źródełka. Trudno, trzeba było brać co jest



Jak dzień wcześniej ulewa przytrzymała w namiocie dwie godziny, jak zelżała Przełęcz wyglądała tak:



Nie padało, namiot powędrował na plecy i można było oglądać świat zupełnie inny niż przed deszczem.



Gdzieś na Połoninie Kuk



przyszedł przepiękny, zamglony zachód słońca.



Potem jeszcze mały skok przez las i na łączce na ostrym grzbiecie stanął ostatni obóz na tej wyprawie.

[Wojtek Pysz]

Jak na razie, to jest chyba wędrówka rekordowa pod względem stawiania i zwijania namiotu dziennie
Oglądam zdjęcia i odświeżam sobie widoki. Każde przejście tej samej drogi jest zawsze trochę inne. Bo jest inna pora roku, inna pora dnia, inna pogoda. I oczywiście fotograf ma inne spojrzenie na świat.

[bartolomeo]

Co to jest dwa razy dziennie postawić namiot? Był kiedyś taki wyjazd na Rumunię, kiedy mieliśmy znacznie bardziej wymagający trening, namiot stawał min. trzy razy dziennie a może i częściej