Na pograniczu bieszczadzko-gorgańskim: Smerek i podwójna Repa

[sir Bazyl]

My z Bartkiem już kiedyś siedzieliśmy w sympatycznym magazynie u stóp Smereka ale Pan sprzedawca powiedział, że tam się da wejść i ugościł nas wybornym destylatem a jego małżonka poczęstowała wypaśnym śniadaniem (czego tam nie było: kiełbaski, jajka, grzybki marynowane, ogórki itd.). No po tym obżarstwie to nie pozostało nic innego jak przyznać mu rację
Pomyśleliśmy, że trzeba tam wysłać Wojtka. On na pewno będzie w stanie się tam wdrapać i nam opowie więc po co się męczyć

[Wojtek Pysz]

.... Pan sprzedawca powiedział, że tam się da wejść i ugościł nas wybornym destylatem ....

Zdania wśród mieszkańców Torunia są widać podzielone. Nasz pan gospodarz powiedział, że był kilka razy na Smereku. Na pytanie: "a po co", odpowiedział, że na polowaniu. Opowiedział też, jak tam najwygodniej wyjść. Koło transformatora w lewo, drogą do masztu, potem wierchem na Smerek. Po drodze będzie dużo zwalonych drzew, ale jakoś je obejdziecie. Proste - prawda?
Jakoś je obeszliśmy, ale spożywanie destylatu było niewątpliwie przyjemniejszym zajęciem
W każdym razie, po drodze nic nie było widać w żadna stronę. Na szczycie i w pobliżu jest kilka małych polanek, na których da się postawić namiot, ale też z nich nic nie widać. Za to są tony suchego drewna na ognisko.
To już zdjęcie z następnego dnia.


Po lekkim zejściu na północ, na skraj płatu kosodrzewiny, widać co-nieco w kierunku Czarnej Repy.

[iaa]

Eeee, z Wojtkiem to nie ma zabawy.
Obca mu jest metoda poznawania gór poprzez długie, forsowne odpoczynki.(
Jak chodzi, tak też pisze: szybko i planowo.((

To ja sobie pozwolę od początku, powolutku, niemetodycznie:
- wyruszyliśmy na Wschód
SCR1.jpg
- w celu znalezienia odpowiedzi na pytania:
Czy z Torunia na Smerek jest daleko?
Czy da się tam dojść w jeden dzień?
Jeśli się da, to czy można tam zanocować?
Co widać ze szczytu?

Gdzie właściwie leży ten Smerek?


Na te i inne wątpliwości postanowiła odpowiedzieć ekipa w składzie podanym na zdjęciu: ten czwarty, na belce, to trochę na przyczepkę, ale okazał się niezbędnym
i niekonfliktowym towarzyszem.


SCR3.jpg
Podążając ku, spotkaliśmy takich Czworo, co to do końca nie wiedzą, gdzie ich oczy poniosą i w którym kurorcie nocować będą.
Zwykle jeżdżą dużym, wygodnym wozem z charakterystycznym znaczkiem na klapie.
Tym razem bywali u wód.
DSC_6252.jpg
Wojtek myślał o zdobyciu szczytu kolejką wąskotorową, jeżdżącą po sporych nachyleniach, wybiliśmy mu to z głowy.
SCR9.jpg
Może innym razem...

[don Enrico]

(...)
Podążając ku, spotkaliśmy takich Czworo, co to do końca nie wiedzą, gdzie ich oczy poniosą i w którym kurorcie nocować będą.
Zwykle jeżdżą dużym, wygodnym wozem z charakterystycznym znaczkiem na klapie.
.(...)

O, przepraszam, troszkę wiedzieliśmy, a dokładniej wiedzieliśmy , że chcemy w góry.
A jakie ?... i którędy ?
Po co sobie zaprzątać głowę takimi detalami.

[Wojtek Pysz]

Po wejściu na górę, trzeba z niej zejść. Schodziliśmy grzbietem na zachód. Początkowo schodzenie było przedzieraniem się przez smerekowe gąszcze i drzewne przeszkody. Potem na grzbiecie pojawiła się ścieżynka, później ścieżka, dalej leśna droga. I coś zaczęło być widać. Lekko po lewej, w tle – Borżawa …



a lekko po prawej – Bliźniec, który my, na prywatny użytek, nazwaliśmy „Bliźniakami”.



Jeszcze niżej pokazała się wieś Nowosielica.

Na te i inne wątpliwości postanowiła odpowiedzieć ekipa w składzie podanym na zdjęciu: ten czwarty, na belce, to trochę na przyczepkę, ale okazał się niezbędnym
i niekonfliktowym towarzyszem.
SCR3.jpg

Zdjęciem z tego miejsca jeden z uczestników chciał zaprezentować naszą ekipę. Myślę, że nasze plecaki nie są aż tak rozpoznawalne, by na podstawie zdjęcia zidentyfikować ich właścicieli. Ja może poszerzę trochę widok, dodam 2/3 składu ekipy oraz grzbiet Czarnej Repy na horyzoncie.

[Wojtek Pysz]

Następne obrazki, to przejście przez prawie całą wieś Nowosielica.



Ze Smereka zeszliśmy do wsi tuż obok cerkwi.



Idziemy,


idziemy,


idziemy,


idziemy,


... aż doszliśmy. Tutaj nabranie sił przed Czarną Repą.



Nie byliśmy jedynymi, którzy przyszli tu coś wypić



Rodzice zasiedli w sklepie a dzieciarnia dostała coś słodkiego i bawiła się na świeżym powietrzu.



Gdy zaproponowałem zrobienie zdjęcia, dzieci błyskawicznie stanęły, "jak trzeba"



A potem chciały jeszcze ...

[bartolomeo]

Bliźniec, który my, na prywatny użytek, nazwaliśmy „Bliźniakami”.

Dały nam (*) kiedyś te Bliźniaki popalić, nawet z tej okazji demokratycznie wówczas ustaliliśmy, że to one są Czarną Repą, aby następnego podejścia już nie było



Po lewej Bliźniaki, po prawej Smerek.

(*) dwa plecaki z trzech zdobywających w tej relacji Smerek mordowały się wówczas z Bliźniakami.

[bartolomeo]

Pan sprzedawca powiedział, że tam się da wejść

Jak mnie pamięć nie myli to on powiedział, że tam się wejść nie da, zakrzyknął nawet: Смерек? Hевозможно! (*). Pokazał przy tym na stoki Smereka, które od strony wsi Prislip faktycznie wyglądają imponująco.

W rozmowie przyznał co prawda, że kiedyś na szczycie był, ale ostatni raz 40 lat temu Za to przez lata chodził codziennie na stoki Czarnej Repy po świeżą trawę dla zwierząt, gór się więc nie bał.



(*) Zdaje się, że to po rosyjsku, ale tak właśnie zakrzyknął. Co ciekawe nasza ówczesna wędrówka zaczęła się w Sławsku, do którego dowiózł nas поїзд. Dwa dni później góry skończyły się nam wówczas właśnie w Prislipie, z którego powędrowaliśmy pieszo i marszrutkami już nie na поїзд a na vlak. Ot, taka geograficzno-historyczno-lingwistyczna ciekawostka

[sir Bazyl]

Jak mnie pamięć nie myli to on powiedział, że tam się wejść nie da,...

Toć przecie wyraźnie napisałem, że nie, jeno coś je zeżarło jak myślałem o tym śniadaniu :)

[Wojtek Pysz]

Toć przecie wyraźnie napisałem, że nie, jeno coś je zeżarło ....

Bazyl prawdę mówi, bo gdy czytałem, owo nie widziałem, choć go już nie było ;-)