Klangor do księżyca!

Wczesnym, poniedziałkowym rankiem, korzystając z ulubionych przez turystów artefaktów, czyli po podestach, czepiając się cielętników i wdrapując ze schodka na schodek udało się zdobyć Małą Rawkę, z której widoki rozpościerały się na odległość podyktowaną przez kłębiące się chmury:
Załącznik 38858
Powyżej linii lasu piździawica wyciskała łzy z oczu i wyrywała aparat z ręki, więc trzeba było szybko przeskoczyć Wielką Rawkę by schronić się w lesie
Załącznik 38848
A może by tak: „Kierunek – wschód. Tam musi być jakaś cywilizacja!” (Seksmisja).
Zaraz, zaraz, chwileczkę – zapaliła się pierwsza czerwona lampka ostrzegawcza: przecież tam musi być niebezpiecznie!
Druga jeszcze czerwieńsza: słupek nr 13!!!
I trzecia decydująca: nie dla szukania cywilizacji tutaj się znaleźliśmy!
Widok z Kamiennej Łuki
Załącznik 38849
utwierdzał w przekonaniu, że coś wisi w powietrzu, więc przedzierając się przez kolejne linie okopów
Załącznik 38850

Załącznik 38851
udało się dotrwać do obiadu,
Załącznik 38852
który spożyty wśród karpackiej przyrody, stanowił prawdziwą ucztę dla podniebienia.
Gorzej było już z popitkiem, gdyż wszystkie źródełka przygraniczne praktycznie wyschły.
Załącznik 38853
Stojąca w zagłębieniach woda kolorem przypominała herbatę ale musiała wystarczyć, gdyż do wypatrzonych w oddali większych jej zasobów
Załącznik 38857
nie chciało się schodzić.

Podładowani schaboszczakami pognaliśmy dalej przecinką graniczną przed siebie.
Jeszcze rzut oka w bok:
Załącznik 38861
za siebie:
Załącznik 38860
i już pora na dobranoc:
Załącznik 38859
Zanim śpiwory mogły nacieszyć się obecnością właścicieli, było jeszcze ognisko, grzaneczki z serem i kiełbasa z patyka.
Z pełnym bandziochem można już spokojnie zamknąć powieki, pod którymi wyświetlane są obrazy z dnia dzisiejszego a w głowie już świdruje myśl, co też przyniesie dzień następny?

Dzień następny przyniesie niezawodnie mój ulubiony ciąg dalszy ;)

Cytat:

---

Zamieszczone przez długi

Dzień następny przyniesie niezawodnie mój ulubiony ciąg dalszy ;)

---

Zanim opiszę dzień następny, powrócę do poprzedniego gdyż we wspomnieniach przegapiłem tytułowe żurawie. Nie tak dawno zadzierałem głowę podziwiając jak lecą z południa na północ zwiastując wiosnę a tu rachu-ciachu i już lecą z powrotem zapowiadając jesień.
„- Jesień! Do domu lecą.
- A na wiosnę to co? Do pracy lecą?” :) (Wino truskawkowe – film)
Leciały gdzieś tam wysoko, w chmurach czy też ponad nimi, w każdym razie cały czas było je słychać. Apogeum nastąpiło w nocy, przy pełni księżyca. Okazało się, że nie tylko wilki lubią sobie pohałasować do księżyca! Pierzaste tak głośno darły dzioby, że rozbudziły mnie w godzinę duchów i później przez ponad godzinę nie mogłem zasnąć. Łysy całą powierzchnią swojej okrągłej glacy przyświecał tak mocno, że można było bez problemu książki czytać a kakofonia wydawanych przez żurawie dźwięków była tak niesamowicie głośna i natarczywa, że nie dałoby się przy tym czytać. :) Wsłuchując się w ten harmider zacząłem podejrzewać, czy jakieś wielgaśne stado nie wylądowało na polanach Wielkiego Beskidu. Niestety niska temperatura i uderzenia wichru o tropik namiotu, powstrzymały mnie od opuszczenia cieplutkiego, puchowego śpiworka i wyjrzenia na zewnątrz. Teraz żałuję, bo sądząc po hałasie oraz czasie jego trwania, było to spore stado i mogło wyglądać nawet bardziej malowniczo na tle księżyca niż lecący w koszyku rowerowym E.T.
A teraz co - poczekam na wilki, ale te raczej nie będą chciały latać z księżycem w tle...

Nomen omen - teraz załapałem, że pisząc powyższy tekst, zajadałem wedlowskie ptasie mleczko :) Nie wiem jak doją te ptaki ale mleczko jest prima sort!

Cytat:

---

Zamieszczone przez sir Bazyl

Wsłuchując się w ten harmider zacząłem podejrzewać, czy jakieś wielgaśne stado nie wylądowało na polanach Wielkiego Beskidu.

---

Normalnie osobnik dorosły, kładzie swoje zmęczone członki do śpiworka i śpi.
Nomen omen, jakiś miesiąc temu uczestnik twojej wyprawy, patrz: Bartolomeo twierdził, że przed zaśnięciem słyszał jak, ktoś chodził między namiotami i potrząsał łańcuchami, wydając przerażające dźwięki.
"Zanim śpiwory mogły nacieszyć się obecnością właścicieli, było jeszcze ognisko, grzaneczki z serem i kiełbasa z patyka" Jak mawiała moja babcia, nie należy zbyt dużo jeść przed snem, gdyż mogą męczyć cię we śnie różne potworki, zjawy i inne koszmarki. Nie mniej trudno oprzeć się, tak pysznej kolacji i przekonać swój żołądeczek, aby zamilkł i nie udawał, że wciąż jest głodny.

Cytat:

---

Zamieszczone przez bieszczadzka kuna

Bartolomeo twierdził, że przed zaśnięciem słyszał jak, ktoś chodził między namiotami i potrząsał łańcuchami, wydając przerażające dźwięki.

---

Ja? Musiałem zmyślać, bo nic takiego sobie teraz nie przypominam :mrgreen: Pamiętam za to jak kiedyś z godzinę pod samym namiotem ujadał pies. Przynajmniej pod moim, bo mieszkańcy sąsiednich namiotów twierdzili, że faktycznie ujadał, ale przez kwadrans i to gdzieś daleko. Noc ma swoje prawa :wink:

Nastał rześki ranek, więc zwijanie obozowiska i upychanie piernatów do plecaków długo nie trwało i żwawo ruszyliśmy dalej. Pogoda jakby ciut lepsza niż w dniu poprzednim. Co prawda nadal północno-wschodni zefirek
Załącznik 38878
nie pozwalał na zdjęcie rękawiczek i oswobodzenie uszów spod czapek.
Tu
Załącznik 38879
i ówdzie
Załącznik 38880
srodze się chmurzyło, ale zmiany aury następowały dynamicznie i można było nacieszyć oczy widokami okraszonymi nutą słońca rozbrzmiewającą w dolinach, lasach czy na szczytach:
Załącznik 38881 Załącznik 38885
Załącznik 38887
Po drodze minęliśmy ekspozycję nikomu niepotrzebnego żelastwa, którym się niegdyś ludzie szczodrze częstowali:
Załącznik 38882 Załącznik 38884
Jakże odmienną i miłą funkcję pełni turystyczne żelastwo:
Załącznik 38883

Na zaszczawionych polanach Szczawnika czekały na nas przysmaki:
Załącznik 38888
Zbiór był bardzo udany i niesieni radością z tej niespodzianki pogalopowaliśmy dalej, zatrzymując się na dłuższy popas na Fereczatej:
Załącznik 38892
Stąd, zapierając się co sił w rękach kijami, stoczyliśmy się na widokowe
Załącznik 38889 Załącznik 38890
łąki rozpościerające się nad Smerekiem. We wiosce wdepnęliśmy do sklepu żeby zaopatrzyć się w jajca i bułkę tartą do wytaplania kań oraz jakiś destylat na lepsze trawienie :)
Zabezpieczywszy wikt, na nocleg zacumowaliśmy w PTSM-ie w Kalnicy:
Załącznik 38891

Cytat:

---

Zamieszczone przez sir Bazyl

Nastał rześki ranek, więc zwijanie obozowiska i upychanie piernatów do plecaków długo nie trwało i żwawo ruszyliśmy dalej

---

Biorąc pod uwagę wiatr, który wieczorem urządził sobie swawole, w różne kierunki świata, to faktycznie poranek był TYLKO rześki. Bazylowe zbieranie piernatów to sztuka godna podziwu, głęboko przemyślana i ciągła zaduma jakby tu upchnąć z powrotem do plecaka, to co zajmuje 1/3 namiotu.Załącznik 38893
Po owych zmaganiach nastała chwila prawdy, dostałam do wyboru trasę krótką i średnią. Czemuż nie było długiej, to już tylko sam Bazyl wie. Zejście przez łąki nad Smerekiem Bazyl pokonał jednym susem, pchany myślą o smakowitej kolacji, opiewającej w kaniowe kotlety. Ledwom za nim nadążyła. Za to pani kierowniczka w PTSM okazała się przemiłą osobą i ku naszemu zdziwieniu tłumu nie było.

Cytat:

---

Zamieszczone przez bartolomeo

Ja? Musiałem zmyślać, bo nic takiego sobie teraz nie przypominam

---

Prawda wyszła na jaw.