Blubry starego pyry.

Witajcie, kochane góry,

O, witaj droga ma rzeko!

I oto znów jestem z wami,

A byłem tak daleko!

Jan Kasprowicz

Wstęp
Zbliża się najważniejszy dzień w roku, wyjazd w Bieszczady. Sygnały o zbliżającym się wyjeździe docierają do mnie z różnych stron. Najpierw dzwoni Bertrand, że rusza w drogę. Kiedyś w czasie wspólnego spaceru po WPN zgadaliśmy się, że nasz pobyt w bieszczadzie pokrywa się. Umawiamy się więc na spotkanie. Lepsza połowa codziennie po przyjściu z pracy informuje ile jeszcze dni do wyjazdu. Zaczyna się krzątanina, przygotowanie sprzętu do wyjazdu, zakup prowiantu i napitków procentowych i nie procentowych . Cholera jak ja tych przygotowań nie lubię. No i najważniejsze błękitna strzała idzie na przegląd do mechanika. No cóż latka lecą i konie mechaniczne wymagają szczególnej troski co by nie było kłopotów w drodze. Plan zakłada, że ruszymy z Pyrlandii 28 sierpnia z przystankiem w Zamościu gdzie zabieramy trzeciego uczestnika naszej wyprawy. Jak to w życiu plany sobie a życie niesie swoje niespodzianki. Pierwsza niespodzianka, lepsza połowa musi jeszcze w sobotę iść do pracy, takie czasy, samo życie. Wyjazd opóźnia się o jeden dzień. Ale pakowanie plecaków, przygotowanie sprzętu i akcesoriów fot przebiega bez zakłóceń. Lepsza połowa śmieje się ze mnie, że jestem uzależniony od fotografii i chyba szybciej bym zapomniał o niej niż o swoich zabawkach foto. Chyba coś w tym jest. Ale każdy ma swoje ała. No i wreszcie nadeszła ta chwila. Budzimy się w niedziele rano, jemy śniadanie. Zabieramy cały spakowany ekwipunek i ruszamy do błękitnej strzały. Po zapełnieniu bagażnika ruszamy do Zamościa. Podróż przebiega przyjemnie na trasie nie ma wielkiego ruchu ale to przecież niedziela i ludziska jeszcze odpoczywają. Przed Radomiem zaskoczenie, duszę hamulec pedał leci do podłogi a auto toczy się dalej nie zamierzając wcale zwolnić. Robi mi się ciepło, później zimno na koniec czuje, że mam nogi jak z waty. Korzystając z hamowania biegami i hamulca ręcznego zatrzymuję auto. Pomału dojeżdżam do najbliższej stacji benzynowej w Radomiu. Najpierw kawa i szybki rachunek sumienia co robić dalej. Dzwonię do siostry w Zamościu informuję ją o sytuacji. Jednocześnie proszę co by zorientowała się czy znajdzie jakiegoś mechanika który zająłby się błękitnym nieszczęściem. Tylko jest jeden mały problem do Zamościa jest jeszcze ok. 200 km i Lublin do pokonania. Mając wykupioną polisę AC dzwonię na infolinię do ubezpieczyciela. I tu jak zawsze okazuje się, że klientem jesteś dobry tylko wtedy gdy regularnie płacisz składki. Gdy potrzebujesz pomocy zostajesz pozostawiony samemu sobie. Nie skierowano mnie do warsztatu z którym ubezpieczyciel ma podpisaną umowę nie zaproponowano lawety, czysty skandal. W między czasie dzwoni siostra z informacją, że mechanik w Zamościu czeka. Sprawdzam auto nie widzę żadnych śladów wycieku, płyn hamulcowy w zbiorniczku jest. Sprawdzam hamulce niby działają. Uruchamiam silnik, duszę pedał hamulca opór jest. Wygląda że na razie z hamulcami jest wszystko OK. Podejmuję decyzję jedziemy do Zamościa. Zobaczymy co się jeszcze urodzi. Jadę wyjątkowo regulaminowo. Zostawiam przed sobą przynajmniej 100 m luzu. Z duszą na ramieniu jedziemy do przodu. Szczęśliwie po 4 godzinach jesteśmy na miejscu. Przez całą drogę niby hamulce działały prawidłowo. Pierwsze co robię po przyjeździe do Zamościa to jadę z mechanikiem do warsztatu. Tam okazuje się, że walnął tłoczek. Plan wyjazdu w poniedziałek rano szlak trafił.
cdn.

ale miales szczescie ze na rownej drodze... nam kiedys hamulce strzelily przy zjezdzie z serpentym wetlinskich.. dobrze ze wtedy nikt nie jechal z przeciwka...

tak dobrze rozumiem co znacza nogi z waty i raz cieplo raz zimno... i to cale zycie przed oczami...

Świetnie dozujesz napięcie....

Cytat:

---

Zamieszczone przez buba

ale miales szczescie ze na rownej drodze... nam kiedys hamulce strzelily przy zjezdzie z serpentym wetlinskich.. dobrze ze wtedy nikt nie jechal z przeciwka...

tak dobrze rozumiem co znacza nogi z waty i raz cieplo raz zimno... i to cale zycie przed oczami...

---

Najgorszy jest ten pierwszy moment zanim dotrze do człowieka co się stało. Jak dotrze to wtedy zaczyna się działać niemal jak automat. Ale nie są to miłe przeżycia. Tylko z drugiej strony Buba jest co wspominać.

30.08.

Rano razem z mechanikiem jedziemy do hurtowni po części trzeba nabyć tłoczek, szczęki hamulcowe i inne akcesoria. Zaczyna się mozolna naprawa błękitnego nieszczęścia ale bez sprawnych hamulców nie ma czego szukać na bieszczadzkich drogach. A poza tym własne bezpieczeństwo – bezcenne. Trzeba jeszcze zadzwonić na pocztę w UG gdzie mamy zarezerwowane pokoje. Bo nie ma szans dojechać na 13.00 do UG. Umawiamy się z pracownikiem poczty, że odbierzemy klucz we wskazanym miejscu. W między czasie dzwoni Bertrand z pytaniem czy jestem już w bieszczadzkie? Opowiadam swoje perypetie i umawiamy się, że zadzwonię jak już dojadę na miejsce. Wymiana tłoczka założenie nowych szczęk hamulcowych i odpowietrzenie układu kończy się po 11. Reguluję należność za naprawę i jadę na stację benzynową, tankuję błękitne nieszczęście i pędzę po pozostałych uczestników wyprawy. Szybko ładujemy się do błękitnego nieszczęścia i ok. 12 ruszamy w końcu do ukochanych Bieszczadów. Jak zawsze zatrzymujemy się przed Birczą na parkingu na kiełbaskę i kawę. I tu kolejna niespodzianka in minus. Po budce z kiełbaskami nie ma śladu. A były tam takie smakowite kiełbaski z grilla. Po 16 jesteśmy w UG. Odbieramy klucze i kwaterujemy się na poczcie. Dzwonię do Bertranda z informacją, że w końcu dojechałem. Pierwsze kroki kierujemy do ZpC, kosztujemy pierogi i oczywiście browarek. Następnie odwiedzamy kiosk z koszulkami. Jak co roku nabywamy tam drogą kupna koszulki bieszczadzkie. W tym roku kupujemy koszulki z wizerunkiem rysia. Obowiązkowo trzeba się przywitać z Czesiem właścicielem sklepu przy głównym skrzyżowaniu UG. Powietrze bieszczadzkie chyba tak na człowieka wpływa, że natychmiast zapomina o dotychczasowych kłopotach, teraz liczy się tylko to co jest tu i teraz. Warto tu przyjeżdżać dla takich chwil. A jutro zobaczymy jaka będzie pogoda ale plan zakłada wyjazd do Widełek i marsz na Magurę Stuposiańską zejście do Przysłupu Caryńskiego i poprzez Połoninę Caryńską powrót do UG. Ale to jutro. Dzisiaj tylko pozostało złożyć głowę na skrzydłach Morfeusza i odlecieć w nieznane.

cdn.

Cytat:

---

Zamieszczone przez Pyra.57

[. Trzeba jeszcze zadzwonić na pocztę w UG gdzie mamy zarezerwowane pokoje. ]

---

spaliscie na poczcie? :) ale fajnie! nam tez sie kiedys udalo! wprawdzie nie w UG ale byly paczki, wielkie wagi i wogole niezly klimacik :)

Klimacik tam jest. Paczek nie uświadczysz ale jest tam po prostu intymnie, cicho i kameralnie. Ja nikomu nie przekszkadzam i mnie nikt nie przeszkadza.

Marku, wreszcie się doczekałem na Twoje relacje.
"Pierwsze kroki kierujemy do ZpC, kosztujemy pierogi i oczywiście browarek"... baa, browarek w ZpC. ;)

Uzależniony od fotografii Pyro, a fotki gdzie?;-)))
Opis bajka, ale ja poproszę o obrazki

No właśnie !
Gdzie obrazki ?