Astrowo-Anyczkowe bajanie i co to z tego wyszło...?? ;D

6 rano. Otwieram oczy wbrew sobie :roll: … coś mi powiedziało, żeby jednak zmienić plany. Ach ten magnez huczwicki. Szybki sms do Astry i jeszcze mam dwie godzinki spania 8) Jakimś tam cudem (tutaj muszę nadmienić, że straszny śpioch ze mnie) zebrałam się w sobie, wstałam, dotarłam na dworzec i nawet zabrałam ze sobą plecak. Na dworcu pustki… hmm…dzwonię do Astry. Nie pamiętam przebiegu rozmowy, ale koniec brzmiał mniej więcej tak:
- Astra to gdzieś jest teraz?
- Anyś, a masz może dwa warkoczyki?
- yyy…(zdurniałam, co ona mi tu o warkoczach nawija). Po chwili odwracam głowę lekko w prawo a tu Astra stoi nade mną…ciekawe jak długo :?: :wink: O ja ślepa :shock: Powitania, uściski i ogromna radość z ponownego spotkania. Znamy się dopiero od niedawna, ale okoliczności poznania i inne takie różne bieszczadzkie przygody :mrgreen: (ach ten Horodek!!) sprawiły, że mam wrażenie że znam ją „kope lat”. Zresztą my harcerki… :lol:
Nadjechał autobus, bilet do Bystrego i w drogę. Muszę tu dodać, że czasem na niektórych biletach zamiast nazwy Bystre widnieje jeszcze Karolów, sama widziałam. Ledwo zdążyłam usiąść a tu telefon:
-Cześć Anyczka tu Długi. Jestem przed Sanokiem, czy zaproszenie na kawę nadal aktualne?
- ŁUPS!!!!! :oops: :( :oops:
Cholerka, całkiem zapomniałam. Tłumaczę się głupio, że „kurcze no zaproszenie aktualne, ale ja w drodze w Bieszczady właśnie”. Proponuje spotkanie gdzieś w Biesach, albo w drodze powrotnej w Sanoku. Mam nadzieję Długi, że wybaczasz…bo trochę mi głupio :oops: Ale tak sobie pomyślałam, że może następnym razem jak zagościsz w Anyczkogrodzie to ja się do tego czasu nauczę robić pierogi :D W każdym bądź razie zapraszam ilekroć będziesz w Sanoku. Autobus jedzie dalej…i znów telefon…mama!!! :roll:
- No jak tam Alunia?
- Dobrze mamuś, nawet nie pomyliłam autobusu.
Ach ta mama :? …no martwi się kobieta pewnie, tak to sobie tłumaczę po czym wyłączam telefon co by mnie już więcej nie denerwował. Dalsza droga mija na pogawędkach z Astrą (ona mówi ja słucham :wink: ). Jest dobrze, jest pięknie bo nie mamy planu. Jedziemy do lasu!!! Witaj przygodo!!! :mrgreen:

Coś w sobie Kobieto masz, że trudno sie z Tobą spotkać w Anyczkogrodzie. Ciekawe, że w Bieszczadzie już nie jest to takie trudne. :wink: :lol: :lol: :lol:

Pozdrawiam

Cytat:

---

Zamieszczone przez Anyczka20

Mam nadzieję Długi, że wybaczasz…bo trochę mi głupio

---

Noooo pewnie
Pisz dalej, bo w krótce będzie moja relacja
Długi

Cytat:

---

Zamieszczone przez Anyczka20

Dalsza droga mija na pogawędkach z Astrą (ona mówi ja słucham Wink ). Jest dobrze, jest pięknie bo nie mamy planu. Jedziemy do lasu!!! Witaj przygodo!!! Mr. Green
_________________

---

hiehie... Korci mnie, żeby pouzupelniać, byłby ubaw (medalu sa dwie strony) :)

Cytat:

---

Zamieszczone przez Astra:)

Korci mnie, żeby pouzupelniać, byłby ubaw

---

pisz, pisz to będzie dopiero ciekawe --to "samo" widziane z dwóch stron, ale piszcie tak ,żeby jedna nie wiedziała co druga pisze i nie sugerowała sie relacjami -- np o jednej godzinie wysyłać na forum dzień po dniu -- może być np w takim stylu

(pisze Astra )" Siedze i siedze na tym pustym dworcu już od 2 godzin , a ludzie którzy tam są i tak patrzą na mnie jak bym całą noc tam była , nagle tel . patrze a to Anyczka dzwonie - pytam sie czego sie spóżnia , a ona ze musiała sie wracać do domu po plecak ,bo zapomniała ...pytam sie jej Any coś se takie warkoczyki strzeliła --cisz , tak tak widzę cie ale słabawy głosik coś masz dzisiaj .... "i td no może w takim stylu haaaah
a do tytułu dodać....

Cytat:

---

Astrowo-Anyczkowe bajanie - widziane oczami Astry i Anyczki ,a co to z tego wyjdzieee... nono ??

---

pozwoliłem sobie do cytatu już dopisać (to moja propozycja)

"... Kukurykuuuu... kukurykuuuu.... ku..."- zdusiłam "gada"... leniwym ruchem spojrzałam na komórkowy "Clock"... 6 rano... Cholerka, trzeba wstawać, jeszcze się spakować... Przymrużyłam oczka... "Eeee... jeszcze minutkę...". Nastała 20sto minutowa pauza w świadomości.
"kukurykuuuu, kukurykuuu...kuku..."- jasny gwint! Gdzie on jest... Jest. Telefon z porannym budzikiem pod poduszką... Co za głupota. Nie ma rady trzeba wstawać. pakowanko, śniadanko i w drogę... Już na stacji smsik od Anyczki, że zmiana planów i żeby kupić bilecik tylko do Sanoka. "oki". To jadę... I jadę do tego Anyczkogrodu całe 2h... Jest! SANOK pisze :D :) "Ciekawe czy Ala się spóźni"- przemknęło mi w myśli pospiesznej przy zabieraniu swoich szpargałów z autobusu. Idę obejść stację. Jeszcze dobrze nie pomyślałam...Ala dzwoni :) :) :D
- "Cześć Astra"!
-" No cześć Ala"- kontynułując zwiedzanie stacji widzę jak siedzi na ławeczce sobie taka mała, słodka "Dżindżiana" z warkoczykami i gada do komórki :D
- "No gdzie jesteś Astra? ja już na stacji jestem"
-" :D :) A masz fajne warkoczyki może'?
... konsternacja Ali, szok może na myśl mojego telepatycznego jasnowidzenia chyba :D :) poczym odwraca głowę "lekko w prawo" i :D... Aż Alę zmroziło bo się wzdrygnęła na mój widok :) I mnie tez wzdrygnęło bo Alę wzdrygnęło! (człowiek się zawału w Anyczkogrodzie na stacji PKS może nabawić!:D)
Szeroki uśmiech "... Oż Ty! Astra!"- krzyknęła i padła mi w ramiona :) :) :)
No chwilę nam zajęło zanim oderwałyśmy się od siebie :) (tu proszę nie folgować fantazjom, bo to szkodzić zdrowiu może :)) Ale jak się już oderwałyśmy to Ala się przemogła i coś zaczęła mówić... Nieśmiało najpierw, tak delikatnie... Ale w autobusie do Bystrego to tak się Ala rozgadała (jak nie z Długim to z mamą :)), że dojść do słowa (nawet po szkoleniu z technik negocjacji) nie można było. "To Ci Ala! :) Szczęście, ze tam gdzie jedziemy nie ma zasięgu :D".
No, Bystre. Nareszcie potuptamy sobie trochę. Na samą myśl mi się buźka uśmiechnęła... patrzę a Ala zwalnia kroku... "kurcze... Chyba nie chce wracać...? Rozmyśliła się...?... Zaglądam nieśmiało przez ramię Ali, żeby delikatnie zapytać co jest grane... A tu widzę Alę.... "No jasne! Zwolniła kroku bo smsy pisze!"...;D :P :D
CDN...

Uż my som. Wysiadły z autobusu i dalej piechotą. Chwilka na smski, bo potem nie ma zasięgu :wink: Właśnie sobie uświadamiam, że po raz pierwszy w tym roku przebywam tą drogę pieszo…hehe…ale burżuj ze mnie, zawsze ktoś się trafił z samochodzikiem 8) Miesiąc temu przydarzyła mi się fajna historia w tym miejscu. Otóż stoję sobie na stopa w Hoczwi, szybko dostałam się do Baligrodu, wchodzę do sklepu, a tam jakiś pan od progu krzyczy do mnie: „O to pani już tutaj! Przepraszamy, że pani nie zabraliśmy, pani się tak ładnie uśmiechała! Teraz podwieziemy panią gdzie pani zechce, co by uspokoić sumienia” :shock: :D Eee…zdurniałam….hehe….Po chwili namysłu, bo różne licho w ludziach siedzi skorzystałam z okazji. Jakoś tak dobrze im z oczu patrzyło.
Tak więc tym razem idziemy, w końcu idziemy, jest ciepło jak na połowę listopada. Liście już opadły, troszku pustawo i jakoś tak łyso się zrobiło, ale przyjemnie…bardzo przyjemnie. Ruch niewielki, praktycznie znikomy, turystów brak. Dreptamy od czasu do czasu rozmawiając (Astra mówi ja słucham raz na jakiś czas wydobywając z siebie dzwięki :lol: )
Dochodzimy tam dokąd mamy dojść…troszkę zmieniona okolica od ostatniego razu…kilka nowych dróg zrywkowych, pościnana olsza szara...dziwnie jakoś. Już z daleka widzimy przemieszczające się postacie w okolicach chatki, więc niestety oznacza to to, że nie będziemy same :roll: Myślę, myślę…patrzę, patrzę…no nie znam ich. Ktoś nowy? Po bliższym poznaniu dowiadujemy się że to trójka ( 2 dziewczyny + facet) „fizjolofów” :wink: z Lublina. Przywieźli ze sobą dużo książek. Wybierając to, a nie inne miejsce z góry założyłam że nikogo tu nie będzie. Totalna naiwność z mojej strony.
Szybkie obejście wokół chatki…stoi sobie nadal „cała i zdrowa” , Żubr dorobił kilka nowych świeczników i podłogę za kominkiem. A propos…. Bertrandzie twoja latarenka, cudnej urody zresztą oprócz tego że ładnie wygląda wisząc przy suficie, to niestety cosik mało światła daje…ale może właśnie o to chodziło :twisted: :) Zaglądamy do zeszytu, okazuje się że Iras był przed nami, ale kilka godzin wcześniej się zmył. Ładnie to tak nie poczekać na koleżanki :?: Z jego wpisu dowiadujemy się również, że właśnie w tej chwili jesteśmy w chacie pod Haliczem i że jutro wszyscy spotykamy się „Pod Rawkami”… hehehe… dobre :mrgreen: No popatrz Astra….chyba znów zbłądziłyśmy….ach te baby, zawsze jakieś ścieżki pomylą :) Jak cudnie jest błądzić, zwłaszcza kiedy drogi prowadzą w takie miejca.
Jako, ze na zewnątrz było jeszcze widno, dziewczynki udały się na spacerek na pewną pobliską górę w celu bliżej nieokreślonym. Gdzieś tam podświadomie chciałam się przywitać z górami. Przeszły potok i teraz pod górę łąką…cudną łąką…pustka. Z góry wszystko wygląda inaczej. To nie to, żebym się czuła wielka będąc na górze, tylko z góry te małe, nieistotne rzeczy są niewidoczne, nie mają żadnego znaczenia :lol: Cudne to uczucie kiedy tylko ja i góry, właściwie to my, bo Asterix był ze mną...ale z nią właśnie dlatego fajnie się wędruje, że mam świadomość jej obecności, ale mimo to czuję że jestem tu sama. Dobrze jest kiedy jest z kim pogadać, pomilczeć, dzielić się radością czy smutkiem, po prostu przeżywać razem góry :D Doszły do ambonki i na tym poprzestały. Weszłam sobie na górę…ech jak pięknie, cudowne pastelowe barwy późnej jesieni dobrze robią dla ciała i umysłu. TRACH!!!!!! Co jest cholerka :?: :shock: Wychylam się…hahahaha…na tak….. :mrgreen: Astra a mówiłam Ci, nie jedz tyle krakersów. :twisted: Drabina uszczupliła się o jeden złamany szczebelek. Nie ma co….jak na drabiniarę przystało, nie poddała się i dalej pnie do góry :lol: Troszku tam sobie posiedziałyśmy rozmawiając o tym i owym (tu uwaga: Astra mówiła i Anyczka też mówiła), troszku pomilczały….cisza w takich miejscach jest cudowna…przeszywa się na wskroś, wnika w Ciebie, ze jest Ci tak dobrze, że boisz się odezwać. Zerwał się zimny wiatr więc zaczęłyśmy wracać pomalutku, trzeba jeszcze pomóc drewna nazbierać zanim się ściemni. Wieczór zapowiadał się spokojny, jasny, nawet ciepły, księżyc pokazał się nad chatką…istne cudo…<marzyciel> :lol:

Cytat:

---

Zamieszczone przez Anyczka20

Bertrandzie twoja latarenka, cudnej urody zresztą oprócz tego że ładnie wygląda wisząc przy suficie, to niestety cosik mało światła daje…ale może właśnie o to chodziło

---

Ona miała dawać nastrój, a nie być żródłem oświetlenia chatki. A tak przy okazji cieszę się, ze mój 500 post jest odpowiedzią dla Ciebie. :D No dobrze obiecuję, że po mojej następnej wizycie w chatce będzie druga.Ty sprzątasz, ja uzupełniam sprzęty :D :lol:

pozdrowienia

Cytat:

---

Zamieszczone przez Anyczka20

TRACH!!!!!! Co jest cholerka Question Shocked Wychylam się…hahahaha…na tak….. Mr. Green Astra a mówiłam Ci, nie jedz tyle krakersów. Twisted Evil Drabina uszczupliła się o jeden złamany szczebelek.

---

:evil: :roll: bez pogrubień by się obyło :evil: :roll: a tak... aż podskoczyłam z wrażenia co się stało! :P :D ... Zaraz mi wystawią tabliczkę z napisem "DRABINIAROM NA DRABINY WSTĘP WZBRONIONY" :roll: :oops: :lol:

Się dziwię, ze nie pospadałyście obie z tej ambony. :lol: :lol: Podłoga na górze jest tak licha, że szkoda gadać. Ja z moja postura nie zaryzykowałem. a może to ja w sierpniu nadwyrężyłem szczeble tej drabiny.

Jeszcze raz oglądam te zdjęcia Wasze i moje i stwierdzam, że chyba jednak to nie ta sama ambona. /Poręcz raz z lewej raz z prawej.

Pozdrawiam i póki co się nie wtrącam to tego wątku

hehe...nasza jest pod Huczkiem :mrgreen: ...Nie ma co, Astra nie zwali winy na Ciebie za polamany szczebel :lol: :twisted: :lol:

Cytat:

---

Zamieszczone przez Anyczka20

Cudne to uczucie kiedy tylko ja i góry, właściwie to my, bo Asterix był ze mną...

---

Asterix! :lol: Dobre! Bardzo ładnie dziewczynki Bardzo ładnie to sie chwali i czekam na ciąg dalszy...Byle nie tyle co na Jabolowa relacje :P

Cytat:

---

Zamieszczone przez Bison

Asterix! Laughing Dobre!

---

:evil: :evil: :evil: :? A który był grubszy? :evil:

Ten Asterix, to riposta jak mniemam za Półchrapkowego Krasnala :twisted: :twisted: choć niezbyt trafna bo Asterix wcale nie był gruby. Aterix to ten mniejszy z postaci.
Ten gruby to Obelix.
No a teraz dziewczyny do klawiatur i czekamy na ciąg dalszy :-)

Tak właśnie przeczytałem to co napisalem powyżej, i kurka widzę, że trochę nie teges wyszło, bo wygląda to tak, jakbym uważał, że kolezanaka Astra jest gruba, a ja tego powiedzieć o niej nie moge, bo jej nie znam z "wizji". Tak więc nie nalezy mojego powyzszego postu odczytywać w ten sposób.
Chciałem tylko wyjaśnić kwestię Asterixa (jako postaci bajkowej), ze to ten mniejszy, zarówno wzrostem jak i tuszą i nicc ponadto. Żadnych podtekstów. Ja prosty człowiek jestem, i pisze w sposób prosty, co czasami doprowadza do niezręcznych sytuacji. Wybaczcie więc jeśli to zabrzmiało nietaktownie.
Najchętniej usunąłbym powyższego posta, ale mogłoby to być poczytane jako próba manipulacji, stąd to sprostowanie.
A tymczasem dziewczyny - napiszcie ciąg dalszy.

:shock: Wysłany: 05:35, 26.11.2005
Doczu! Dospać nie możesz :?: :?:
Dziewczyny Ci chodzą po głowie :wink: :?:
pozdrawiam

Cytat:

---

Zamieszczone przez Doczu

Tak właśnie przeczytałem to co napisalem powyżej, i kurka widzę, że trochę nie teges wyszło, bo wygląda to tak, jakbym uważał, że kolezanaka Astra jest gruba, a ja tego powiedzieć o niej nie moge, bo jej nie znam z "wizji". Tak więc nie nalezy mojego powyzszego postu odczytywać w ten sposób.
Chciałem tylko wyjaśnić kwestię Asterixa

---

:D :D :D No to sprawa wygląda tak, Doczu :twisted: Faktycznie powiedzieć nie możesz, że mnie znasz na wizji i to trzeba jak najszybciej nadrobić! :) (to kiedy i gdzie się spotykamy?- sprawa dla mnie raczej jasna, że gdzieś w Bieszczadach :))

A co do tuszy... No cóż, mój dziadzio powtarza mi ciągle..: "Wnusiu, ja Cię proszę, zjedz coś, bo strasznie coś bidnie wyglądasz..." :) :wink:

A postem się nie przejmuj, odkupisz się kidyś. Na biwaku siakimś ;D Będziesz herbatki robił Asterixowi :D :) :) :) Pozdrowionka! :wink:

Cytat:

---

Zamieszczone przez bertrand236

Dziewczyny Ci chodzą po głowie Wink Question

---

:oops: :lol: Oj, Bertrand...! :roll: :D No ba! A co ma Doczowi chodzić po głowie!? :D Pozdrawiam!

Cytat:

---

Zamieszczone przez Astra:)

Faktycznie powiedzieć nie możesz, że mnie znasz na wizji i to trzeba jak najszybciej nadrobić! (to kiedy i gdzie się spotykamy?- sprawa dla mnie raczej jasna, że gdzieś w Bieszczadach

---

No mooowa, że w Bieszczadach. Najbliższa okazja najprawdopodobniej nadarzy się już tej zimy, bo planuje przyjechać na kilka dni do chaty koło Baligrodu :-)

Cytat:

---

Zamieszczone przez Astra:)

A postem się nie przejmuj, odkupisz się kidyś. Na biwaku siakimś ;D

---

Skoro tak mówisz... :-)

Cytat:

---

Zamieszczone przez Astra:)

No ba! A co ma Doczowi chodzić po głowie!?

---

A choćby popielice :-)
No ale prawdą jest, że ostatnio niedosypiam bez jakiejś widocznej przyczyny, zresztą nigdy nie lubiałem spać do 8.00. Zazwyczaj zrywam się "z kurami"

Wchodzimy do chatki…oooo…..szok… :shock: Jakoś tak ludniej zrobiło. Harnaś, Żubr, Kasiula…fajnie. No to zapowiada się wesoły wieczór. :wink: :mrgreen: Przywitania, rozmowy, grzaniec już wstawiony do kominka, minuty zaczęły szybciej płynąć. W między czasie pojawiło się jeszcze kilka innych osób, między innymi Cichy z Nanuką (pozdrawiam serdecznie :D ). Spokojna i cichutka zazwyczaj chatka przepełniła się gwarem jednocześnie nic nie tracąc na swojej magiczności. Koniowe wino poszło w ruch, ale żeby nie było…myśmy tylko sprawdzali „czy ono aby nie mdłe” :lol: :twisted: …hehe…tzw. degustacja. O jak miło się zrobiło, w każdym kącie chaty toczyły się rozmowy na ważne i mniej ważne tematy. Nawet Anyczka się rozgadała. :wink: Dobrze mi tam tak było. Zresztą od pewnego czasu przyjeżdżam tam jak do domu :arrow: jakoś tak czuje się „jak u siebie”. Tylko grajka jakiegoś z gitarą brakowało. Mówisz i masz :!: Jak w bajce, czary mary i zjawił się Manowiec z ekipą. :mrgreen: Powitaliśmy ich chlebem i solą i czymś tam jeszcze %-owym. Pięknie…jest pięknie, sami znajomi się zjechali. Manowiec „zaraz” zabrał się do roboty i gitara tudzież inne instrumenty poszły w ruch. Przycupnęłam sobie razem z Astrą w kąciku i z bocznej perspektywy obserwowałyśmy cały ten cudny, magiczny wieczór. „W rozstrzelanej chacie rozpaliłem ogień;” zabrzmiałao najsampierw i moje ciało przeszedł przyjemny dreszczyk :D Ech, jak bardzo słowa tej piosenki pasują do tego miejsca, wszystko jest akurat, tu i teraz. Myślami przeniosłam się prawie rok wstecz, gdzie w podobnym gronie, w podobnym klimacie spędzaliśmy sylwestrową noc. Ech!!! Niech żyje spontaniczność. :D Wszystko nagle stało się takie piękne, przyjazne, ciepłe. Kocham Cię życie!!! Jak mi tam dobrze było, dźwięki gitary łagodziły moje wnętrze, uspokajały myśli, wyciszały jeszcze bardziej…magia… Cieszę się że są jeszcze, „takie” miejsca, „tacy” ludzie z którymi można przeżywać „takie” chwile. :mrgreen: Potem jakoś łatwiej jest gdy się wraca do szarej codzienności.

Po cudnym wieczorze, gdzie ukołysała mnie gitara, jeszcze piękniejszy poranek…bo w Bieszczadach. 8) Nocka spokojna, bardzo ciepła ino troszku ciasno było i żubrowy łokieć wbijał mi się w plecy. :roll: Wstawać nie wstawać-oto jest pytanie?? Hmm…jako dyżurny śpioch jeszcze troszku poleżę. :twisted: Astra poszła w moje ślady. Po „pewnej” chwili znów otwieram oczy, fajnie budzić się dwa razy jednego poranka. :lol: Pierwsza myśl jaka mnie „naszła” tego pięknego dnia to taka, że czas iść. Cudne to miejsce ale ja przyjechałam odpocząć, a tu za głośno się zrobiło. Zdecydowanie za głośno. Jak zwykle ciężko było nam ruszyć…tam zawsze tak jest…jeszcze rozmowy z nowopoznanymi, jeszcze kawka, potem druga…nic to…”ruszmy się Astra!” Zdjęcia na pożegnanie i poszłyśmy. Jakkolwiek to zabrzmi to z wielką ulgą…bo chcemy trochę pobyć w ciszy i spokoju, pójść tam gdzie nas jeszcze nie było… :D
- Hmm…Astra, to dziś jest ten wieczór z Czarnohorą pod Rawkami? Jedziemy?
Spojrzały po sobie, po czym jednocześnie:
- Eeeee…nieee!!!
No i wszystko jasne. 8) :lol: No to idziemy. Na razie drogą, długo drogą…..

PIknie... piknie... :mrgreen:

Cytat:

---

Zamieszczone przez Bison

PIknie... piknie...

---

Tylko tak jakoś krótko :-(

Tylko tak jakoś krótko Sad

A bo to jeszcze nie koniec :D

Eeeechhh... Nie będę łatać dziur w całej opowieści, bo wyszłaby z tego zupełnie nowa historia :) :D Pokontynułuję od momentu (rejestr pamieciowy Anyczki) :

Cytat:

---

Zamieszczone przez Anyczka20

Tylko grajka jakiegoś z gitarą brakowało. Mówisz i masz Exclamation Jak w bajce, czary mary i zjawił się Manowiec z ekipą. Mr. Green Powitaliśmy ich chlebem i solą i czymś tam jeszcze %-owym. Pięknie…jest pięknie, sami znajomi się zjechali. Manowiec „zaraz” zabrał się do roboty i gitara tudzież inne instrumenty poszły w ruch. Przycupnęłam sobie razem z Astrą w kąciku i z bocznej perspektywy obserwowałyśmy cały ten cudny, magiczny wieczór.

---

No tak... Zjawił się Manowiec, niejaki "Milimetr" (facet miał ponad 2m wzrostu) i Sławek,, który zdarł buty na wędrówce :)... Gitarę faktycznie mieli, co zwrócilo moją uwagę od samego początku... Postawili gitarę w kącie i wzięłli się najpierw za przygotowanie posiłku co rzeczą raczej zrozumialą jest... Przycupnelam więc na rozlożonym juz posłaniu i zatopiłam myśli w roztańczonym ogniu paleniska... Pięknie.. trochę głośno ale gwar, raczej, o sensowne "nauki" wzbogacał a conajmniej można było się zadziwić różnorodnością, jaką Bozia obdarzyła nasz Ludzki Gatunek... Z zadumki wyrwala mnie Ala, która cichaczem, bojąc się chyba narazić zadumanej Astrze :), zapytała niewinnie: "Co tak siedzisz cichutko" (albo coś bliskoznacznego :))... Odpowiedzialam, że na dźwięki gitary czekam ponad godzinkę... Odpowiedziala :" Nieeee no... Napeeeewno zagrają... Jedzenie robią narazie..." :) :) :) Otuchy dziewczyna, w oczekiwaniu na pierwsze dźwięki gitary, chciala mi dać :)... Czekałam więc cierpliwie.... nastepne... z 1,5h... Suma sumarum zagrali w końcu... Zgrali kolo północy... I aż mnie przestraszyli, bo po 2h oczekiwania rozgadalam się z Alą w kącie i zapomnialam na co tak czekam :) Aż tu nagle...: "dum....dururu dum..."... Zabrzmiala... Cisza jak makiem zasiał... I zwiódł nas Manowiec na manowce swoim cudnym śpiewograniem :)...
Żubr poszedł spać, wszyscy pokladli się do śpiworów i słuchali (Żubr chrapał prawie w rytm :D... Tak pospalismy i spaliśmy do rana... Przebudzając się w nocy (...)
:mrgreen: Słyszeć można było duet pochrapywania na głosy Żubr kontra Ala (Anyczka) :twisted: :lol: ech...

Poranek.... Zwinnie się pozbierałyśmy, porobiłyśmy zdjęcia, doznałysmy szoku ilości szkła przed chatą... I stwierdziłyśmy że czas iść... Pożegnania, życzenia szczęścia i spotkania w przyszłości... i ufff... idziemy... Idziemy... Pogoda cudna... Słychać potrącane pod butami kamyczki... Rozglądamy się dookoła jakbyśmy chciały wybadać czy aby przypadkiem nic się nie zmieniło od ostatniego razu... I zmieniło się, kurka... Wyrąbali parę drzewek wokół "garażu"(tam gdzie zwykle parkowali bywalcy... Już nie będzie taki... intymny, jak dotychczas...:( Od czasu do czasu wtrącałyśmy coś na zmianę i raczetylko po toj, by upewnić się, że "jesteśmy" :) Potrzeba małomówienia albo nie mówienia wcale bywa na takiej wędrówce zbawienna :) Zauważyłam u Ali cechę podobną do swojej i bez okadzania mogę rzec, ze rozumiałyśmy się niemal bez słów :) Dlatego też bez mrugnięcia zbieram Alę na następne siakieś wędrowanie :) jeśli takowe zaplanuję (albo i nie zaplanuję :) :) :) )
Po drodze oczywiście złapałyśmy swoje zasięgi :mrgreen: :roll: coby komuś przerywane "hello" powiedzieć czy napisać zadługiego eska i wywolać uśmiech np.Przyjaciela, idącego po mieszczańskim bruku... Ala aż przycupnęła, wyjęła batoniki, chętnie częstowała :D(chyba chciala mnie przekupić ;p ;)) Zagryzala slodkości jedną ręką a drugą stukała, stukała... i stukala aż wystukala karygodną ilość sms'ów (mało mi wiadomo do kogo (???)) wkońcu, zrywając się padło wspaniałe pytanie..: "To idziemy Astra?" :lol: :roll: :roll: :o :lol:

Cytat:

---

Zamieszczone przez Astra:)

Przycupnelam więc na rozlożonym juz posłaniu i zatopiłam myśli w roztańczonym ogniu paleniska...

---

no tak ale nie ma tego posłania ??? tylko siedzisz "zatopiona w myślach " jak widać na "załączonym obrazku" -- naprawde czuć TEN "KLIMAT" -- ładnie i oryginalnie to opisujecie Dziewczyny -- proszę dalej....

No było joorg i posłanie i roztańczony ogień, zadumka była i... Ala tez tam była :)

Cytat:

---

Zamieszczone przez Astra:)

i roztańczony ogień, zadumka była i... Ala tez tam była

---

no to widać .. super przeżycie .. a Ala "obrazki"robiła w tym czasie ? a to ,że nie mówiłyście dużo rano (no i dobrze też tak trzeba ...) -- to też rozumie... :wink:
"je to krasne "

To dobrze, że są jeszcze ludzie z którymi można przyjaźnie pomilczeć.
Długi

Cytat:

---

Zamieszczone przez długi

To dobrze, że są jeszcze ludzie z którymi można przyjaźnie pomilczeć.

---

Masz prawdu :mrgreen:
W myśl zasady "...cisza bowiem jest czysta. Cisza jest święta. Zbliża ludzi, gdyż tylko Ci, którzy dobrze się ze sobą czują, mogą siedzieć w milczeniu. Oto wielki paradoks."
(Nicholas Sparks)

...ładnie :)

Droga jak to droga…kilometry uciekały niezauważone…można by rzec od słowa do słowa. :wink: Na temat małomówienia nie będę już się rozpisywac….myślę że dla tych którzy czuja podobnie i mają taką potrzebę w górach jest to jak najbardziej zrozumiałe. Mijając opuszczoną dolinę Rabego po raz pierwszy zauważyłam jej pustkę, tzn. widziałam ją ilekroć tam byłam, odkąd pamiętam były tam tylko łąki….ale jak człowiek sobie uświadomi, że to kiedyś całkiem słusznych rozmiarów wioska była…to jakoś tak żal w serduchu ściska. :( Przypomniał mi się post forumowicza obecnie zamieszkałego w „Hameryce”, dawnego mieszkańca wsi….nie mógł uwierzyć, że po jego rodzinnej wsi została tylko rozwalając się stodoła…smutno…. :cry:

Podczas drogi Astra zdobyła się na pewne wyznanie, oświadczenie czy jak by go tam zwał… :lol: .Nie wiedząc jak zareaguję, zaczęła delikatnie: „Anyś, wiesz dziś się w nocy przebudziłam i tak patrzę na Ciebie a Ty tak słodko sobie pochrapujesz, nie tak głośno i mocno tylko tak jak dziecko.. no i śmiać mi się chciało".... :mrgreen: (coś w tym stylu w każdym razie) Tak oto tym sposobem zostałam przechrzczona z Anyczki na Półchrapka. :roll: :wink: Wbrew swojej woli i wiedzy na temat rzekomego chrapnia :evil: :roll: :wink: Potem ktoś zapytał czy Półchrapek to jeden z krasnoludków…..Hahaha…. :D :lol: ja już więcej nic nie mam do dodania w tym temacie……. :wink:

Podejście pod Żebrak poszło szybko, Astra włączyła napęd na cztery koła :wink: …jejku jak ona tymi nogami przebierała, ledwo nadążałam za nią. :oops: Na górze lekka mgiełka, zaczęło kropić…smeski od znajomych, no to trza odpisać i chwilkę odpocząć…Astra coś nie ma ochoty…łap batona…..zatrzymała się….dobra moja. :twisted: Zizimno się zrobiło, więc zmykamy na dół.... poszło nam z górki. 8) Przypomniałam sobie, że przecież po drodze mijamy geocache, wiec wstąpimy zobaczyć co za skarb ukryty: http://forum.bieszczady.info.pl/bies...-0-asc-18.html Wzieły to co znalazły, cosik zostawiły i polazły dalej...ale już nie bitą drogą... :mrgreen:

W sprawie chrapania:
Polej napisał:
"Trzeba było wykorzystać gwizdek Gwizdanie pomaga"

No taaaak... Ale gwizdek oddałam komuś, kto go znajdzie na geocasche'u... Bylby gwizdek na KRASNALE PÓŁCHRAPKI a nie na niedźwiedzie. Tam pikuś niedźwiedzie przy KRASNALKACH PÓŁCHRAPKACH :D :D :D

Ehahahahaha... No tak... Mamy Krasnala Półchrapka i z Tymże oto Krasnalem, 12 listopada 2005 roku, powędrowałam w kierunku pewnej chatki pod Chryszczatą :) Z miejsca, gdzie ukryty jest bieszczadzki geocasche, to już tylko rzut beretem :) Poszłyśmy więc leśną drogą w górę potoku, który szumnie dawal znać o sobie. Pogoda przyjazna, Cisza cichsza była niż zwykle, tak, że wszystko słychać było... najmniejszy szelest, kropelki szronu spadająde z jednego liścia na drugi, najlżejszy podmuch... Ocieranie się naszych supratexowych kurtek też było slychać... Od czasu do czasu przystawałyśmy w bliżej nieokreślonym celu... jak zwykle rozglądając się dookoła badawczo... Jak każdemu wiadomo podejście badawcze do spraw Natury niesie ze sobą pewne reakcje skutkowe :) Czemu więc u nas miałoby byc inaczej? :D... Wypatrzyłyśmy bowiem dwa pojazdy sporych gabarytów hehehe... I kurcze, aż mi się zamarzyło przez moment znaleść kluczyki gdzies pod siedzeniem (nawet się rozglądałam, ale ani huhu...:()... nic to... szkoda... Choć w pojęciu Ali to chyba "całe szczęście"... (nie mam prawa jazdy nawet kat. B co tu mówić o kat.C :oops: :roll: :lol: :lol: :lol: ). Mimo wszystko, by złagodzić uczucie rozgoryczenia brakiem reakcji pojazdów naszą obecnością... Powłaziłyśmy do środka tak czy siak :D ... CDN... :lol:

Cytat:

---

Zamieszczone przez Astra:)

... CDN...

---

chyba już czas pisać dalej :roll: ( to tyczy się Jednej i Drugiej , )- na CDN dwa dni wystarczy :wink:
milczenie jest dobre .. ale do czasu, kiedyś trzeba się "odezwać"

Cytat:

---

Zamieszczone przez joorg

milczenie jest dobre .. ale do czasu, kiedyś trzeba się "odezwać"

---

Przyganiał kocioł garnkowi.... :D Przejrzałem Twoje posty :roll: . Sądząc z tego, że mieszkasz w Krośnie w Bieszczadzie bywasz często :P . Napisz proszę jakąś własną relację... :D Wiem, że czyta się dobrze.... :D Ale Twoje posty takie króciutkie
:wink: Pozdrawiam

Cytat:

---

Zamieszczone przez bertrand236

Wiem, że czyta się dobrze..

---

Bertrand co ja poradzę jak ja wolę czytać -- a jeszcze bardziej wole rozmawiać -- a propozycja KIMB6 w Szwejkowie jest OK - do rozmowy i mam nadzieje że porozmawiamy , o ile tez masz taką wole

Cytat:

---

Zamieszczone przez joorg

a propozycja KIMB6 w Szwejkowie jest OK

---

Szwejkowo jest moim zdaniem za małe dla takiej grupy osób, ale może się mylę.

Cytat:

---

Zamieszczone przez joorg

o ile tez masz taką wole

---

mam
pozdrawiam

Ano ideme v pered. Droga zrywkowa strasznie rozjeżdżona…ale to nie ważne. Jest las, późna jesień, cicho potok gada, jeszcze widno a my już prawie w domku. :lol: Po drodze spotkałyśmy małżeństwo z dzieckiem, którzy postanowili sobie skrócić drogę z Chryszczatej do Mikowa. O pobliskiej chacie prawdopodobnie nie mieli pojęcia. :lol: Dzień dobry, krótka wymiana zdań, pytanie czy daleko jeszcze do drogi… i idziemy dalej. Jedyna zmiana jaką zauważyłam to taka, że mostek mechowy (jak go sobie nazwałam) się zawalił. :cry: I tak był stary i nikt po nim nie chodził…ale ślicznie wyglądał…mostek do raju…można się zadumać….ale to już takie moje bajanie. :wink: Wracając do rzeczywistości która nas otaczała…zza zakrętu wyłoniły się dwa „samochodziki”. :twisted: :lol: Jeden duży drugi mały. Astra jak to na drabiniare przystało zaraz zrzuciła plecak, wdrapała się na górę i zaczęła rozpracowywać automobile. Hehe…w sumie nic przeciwko bym nie miała gdyby znalazła kluczyki…poszalałoby się. :mrgreen: Ja też nie mam prawka, ale kiedyś trzeba spróbować. Powłaziły, pozaglądały z każdej strony…hehe.. fajnie się siedziało za kierownicą tego wielkoluda… 8)

Hurrraaaa!!!! Chatka pusta. :mrgreen: Szok po wejściu….idealny porządek, spory zapas drewna, cały worek rozpałki, firanki w oknach, biała cerata na stole…..no po prostu piknie. Jak u mamy. :lol: Na dobry początek usiadłyśmy przed chatką na ławce i rozkoszowałyśmy się resztkami dnia oraz totalną ciszą przeplataną szelestem liści…. krótka-długa chwila ma to do siebie że się kończy. :roll: Astra zabrała się za rozpalanie ogniska na zewnątrz, a ja postanowiłam rozpalić w piecyku w środku, co by było nam cieplutko w nocy. Szarówka szybko przemieniła się w ciemność…przyjemną ciemność, tylko ognisko dawało ciepłe i jasne światło. Zjadłyśmy jakiegoś chińskiego wynalazka :wink: , kanapeczki a na deserek pieczone jabłka i herbatka z prundem. Ciepły napój rozgrzał nas od wewnątrz. :P Przyjemnie się siedziało przy ogniu w nocy…tylko taki maleńki niepokój mnie ogarnął…. Gdy podchodziłyśmy drogą leśną do chatki spotkałyśmy robotników leśnych, którzy spytali „Czy idziemy do budki”? Ja głupia odpowiedziałam, że tak :evil: …No i moja dziewczęca wyobraźnia zaczęła działać….a bo to różne licho w ludziach siedzi. Dobrze że można się zamknąć od środka- pomyślałam i już więcej nie zaprzątałam sobie głowy robotnikami. Resztę cudnego wieczoru spędziłyśmy w chacie na przemian dokładając drewna do piecyka. Astra wzięła ze sobą książkę, to rzecz zrozumiała…ale nie wiedzieć czemu były to „Rozmówki polsko-francuskie”??? :wink: Zagłębiła się w lekturze tej ksiażki, powtarzając na głos różne tam bonżury i orewuary :lol: . Hahaha…no jak ja ją lubie….nawet w środku lasu w ciemną noc można podszkolić swój francuski. Po wyczerpującej lekcji ułożyłyśmy się w cieplutkich śpiworach…i długo jeszcze rozmawiałyśmy…W końcu sen nas opętał…..

...no i czemu mnie tam nie ma, kurczę, najchętniej dziś, w tej chwili - spakowałbym dobytek na plecy i hej...)