Brenzberg

[dorota z krakowa]

Bez tych wszystkich nowoczesnych urządzeń docieramy tam każdego roku - od strony Tarnawy.
Tylko kłopot jest z powrotem.
To dziwne miejsce - inne każdego roku; Za każdym razem jakby zmieniała się okolica leśniczówki. Studnia studnią, ale okoliczne chaszczory dają nieźle i za każdym razem inaczej popalić.

[andrzej627]

Bez tych wszystkich nowoczesnych urządzeń docieramy tam każdego roku - od strony Tarnawy.

Dorota, opowiedz więc nam prostymi słowami, bez podawania współrzędnych geograficznych, jak tam trafić. Co tam jest poza studnią?

[dorota z krakowa]

Dorota, opowiedz więc nam prostymi słowami, bez podawania współrzędnych geograficznych, jak tam trafić. Co tam jest poza studnią?

Dobrze, opowiem.
Wychodzimy z Tarnawy na ścieżkę przyrodniczą w kierunku Dźwiniacza, ale wybieramy wersję wzdłuż Sanu. W miejscu gdzie stoją ławeczki i otwiera się widok na rzekę, po lewej stronie zaczyna się droga po betonowych płytach - trzeba tą drogą skręcić w lewo i kierować się na szczyt charakterystycznej górki na której jest ambona. Wychodzimy na stokówkę wzdłuż Jeleniowatego -
teraz należy wejść w las i szukać stokówki wiodącej w górę. Ona zaprowadzi prosto na Brensberg. Trafiliśmy tam zupełnie przypadkiem zbierając rydze.
Było dziwnie cicho. Szliśmy szeroką ścieżką aż pod szczyt. Po drodze spłoszyliśmy wielkiego jelenia, który łypną okiem i uciekł. Na szczycie, charakterystyczny kasztan w miejscu leśniczówki, trochę dalej studnia, a raczej dół - pułapka. Wszystko zarośnięte, dzikie.
W następnych latach ogarnęła nas pasja robienia soków z prawdziwych malin; z wielkimi słojami chodziliśmy po Jeleniowatym uzupełniając zbiory. Znowu Brensberg. Zbiory wspaniałe, tylko jakoś ciarki po plecach przechodziły. Znamy tragiczną historię tego miejsca, więc te najpiękniejsze, blisko szczytu zostawiliśmy na krzakach. Poszliśmy szczytem w lewo w las. Jakoś tak wysuszona ziemia, drzewa a pod nimi i nieprawdopodone ilości grzybów, olbrzymich. Niestety wszystkie robaczywe.
Schodziliśmy na azymut i jakoś udało nam się dotrzeć do smolarzy przed Tarnawą. Poranieni, bez sukcesów grzybiarskich dotarliśmy szczęśliwie do Tarnawy.
W kolejnym którymś roku, zaprzyjaźniliśmy się z sympatyczną rodziną z Kielc. Posiadali aparat do wykrywania metalu w ziemi. Poszliśmy z nimi tą samą trasą (z łopatą) na Brensberg. Chłopak cierpliwie wykrywał i kopał, a ja szukałam śladu tego lasu, tych niesamowitych grzybów...
Ale wszystko jakoś się zmieniło, zarosło. Kielczanie rozczarowani - znaleźli tylko jakieś gwoździe - no i wróciliśmy tą samą drogą do Tarnawy (droga jak autostrada).
Brensberg - miejsce naznaczone tragiczną historią... Ale przecież to tylko jedno z bardzo wielu miejsc tragedii jaka się na tych ziemiach rozegrała.
Ja chodząc po Tarnawie, Dźwiniaczu, okolicznych łąkach, mam świadomość, że depcę groby moich przodków i pomimo zaplanowanej "rekreacji" ciągle jakoś mniej "rekreacyjnie" się czuję.
Unikajmy może medialnych miejsc. Może zatrzymajmy w jakimkolwiek bieszczadzkim kawałku ziemi...

Będę na Tarnawie od 5. do 10. lipca i mogę służyć za przewodnika.

[andrzej627]

Wychodzimy z Tarnawy na ścieżkę przyrodniczą w kierunku Dźwiniacza, ale wybieramy wersję wzdłuż Sanu. W miejscu gdzie stoją ławeczki i otwiera się widok na rzekę, po lewej stronie zaczyna się droga po betonowych płytach - trzeba tą drogą skręcić w lewo i kierować się na szczyt charakterystycznej górki na której jest ambona. Wychodzimy na stokówkę wzdłuż Jeleniowatego -
teraz należy wejść w las i szukać stokówki wiodącej w górę. Ona zaprowadzi prosto na Brensberg. (...) Szliśmy szeroką ścieżką aż pod szczyt. (...) Na szczycie, charakterystyczny kasztan w miejscu leśniczówki, trochę dalej studnia, a raczej dół - pułapka. Wszystko zarośnięte, dzikie.

Dorota, bardzo Ci dziękuję za szczegółowy opis trasy. Rozumiem, że Twoja trasa wygląda jak na załączonym obrazku. Idziesz tak, jak prowadzi niebieska linia, która spotyka się z naszym (czerwonym) śladem. Nawiasem mówiąc, to drogę po betonowych płytach widać tylko na mapie Wydawnictwa ExpressMap.

Będę na Tarnawie od 5. do 10.maja i mogę służyć za przewodnika.

Dzięki, ale nie będę mógł skorzystać. Przyjeżdżam w Bieszczady dopiero 13 maja.

Szkoda, że nie zostaniesz na KIMB.

[dorota z krakowa]

Dorota, opowiedz więc nam prostymi słowami, bez podawania współrzędnych geograficznych, jak tam trafić. Co tam jest poza studnią?

sorry, pomyliłam daty;

Będę na Tarnawie od 5. do 10.maja i mogę służyć za przewodnika.

[Piskal]

Na szczycie, charakterystyczny kasztan w miejscu leśniczówki, trochę dalej studnia, a raczej dół - pułapka. Wszystko zarośnięte, dzikie.
W następnych latach ogarnęła nas pasja robienia soków z prawdziwych malin; z wielkimi słojami chodziliśmy po Jeleniowatym uzupełniając zbiory. Znowu Brensberg.

Charakterystyczny kasztan- to już coś.

W maliny też weszliśmy, pamiętasz Andrzeju? Coraz bardziej upewniam się, że to ta polanka, na którą poszliśmy z SB.

[andrzej627]

W maliny też weszliśmy, pamiętasz Andrzeju?

Tego szczegółu nie pamiętam.

Coraz bardziej upewniam się, że to ta polanka, na którą poszliśmy z SB.

Zobaczymy 15 lub 16 maja.

[Piskal]

Jeszcze Lucyna żartowała, że Kaziu wyprowadził nas w maliny.

[andrzej627]

Jeszcze Lucyna żartowała, że Kaziu wyprowadził nas w maliny.

Moim celem jest znalezienie najprostszej, najkrótszej i najłatwiejszej drogi.

[don Enrico]

Andrzeju ! Całe forum padło ze zdziwienia na Twe pytanie

Dorota, opowiedz więc nam prostymi słowami, bez podawania współrzędnych ...

Jak Ty chcesz trafić tam bez gepeesa ?