Chaszczem się sztachnąć! ( czyli Bazyla głodne kawałki suto omaszczone cytatami )

[sir Bazyl]

Kilka kroków od płachty rósł rozłożysty krzak głogu i przycupnąłem za nim na herbatę. Zmrok zapadał szybko a ja siorbiąc napar słuchałem narastającego świergotu ptactwa wszelakiego. Gdy już ciemność spowiła okolicę, jak za dotknięciem wyłącznika chór pierzastych zamilkł, jedynie jakieś niesubordynowane jednostki wznosiły w przestrzeń nieśmiałe trele. Zdawało mi się, że słyszę coś jakby tętent kopyt. Uznałem, że to kołacze mi się jeszcze we łbie echo udaru więc spokojnie dopiłem czaj do końca. Chwilkę jeszcze posiedziałem patrząc w ciemność, po czym wstałem, w jedną rękę chwyciłem matę, w drugą kartusz i kubek, wychynąłem zza krzaka i stanąłem jak wryty.